Storm met een omgewaaide boom

Living dangerously, fietsen in de winter valt niet mee. Als het nu gewoon donker is, dan is er niets aan de hand. Maar deze maand betekent slecht weer met extra plussen om de moeilijkheidsgraad wat op te waarderen. Maandag fietste ik naar huis. Het was donker, regende en er was harde wind en de tegenliggers schenen vrolijk met hun laserkoplampen in de hoop arme fietsers te verblinden. Je wereld is dan heel klein niet groter dan het lichtstraaltje uit de fiets. De druppels op je bril en het windscherm helpen ook niet mee. 

Ik fiets altijd langs de Mieden, een gehucht, naar huis. Er is daar een fietspad met bomen en dat geeft dan wat beschutting voor de wind. In mijn ooghoeken zie ik plotseling iets bewegen. Ik rem zo hard als ik kan en stuur naar links. Een boom klapt om, spat voor me op het fietspad uiteen. Ik zit in een slip en ram, met een enorme klap de boom. Als ik stil sta denk ik geschrokken “dit is het einde voor de fiets,  wielen ontzet, stuurstang kapot, body gescheurd". Ik stap uit en trek de fiets los.

Ik twijfel wat, maar dan denk ik, hup foto maken. Daarna de troep opruimen en toch maar even aangebeld bij het huis waar de boom stond. De mensen doen open en wandelen mee. Ondertussen giert de wind om het huis en wordt het er niet aangenamer op. Ik heb de boom netjes teruggeduwd en de eigenaar zal hem morgen opruimen. Ik vraag ook nog even de andere bomen te inspecteren of die nog een “beetje” vast zitten. Ik spreek af dat ik thuis de schade bekijk en dat ze het nog horen. Voorlopig lijkt de fiets het te doen. Als een bang geschrokken wezeltje bibber ik naar huis.

Thuis de fiets in het licht bekeken. Maar de fiets werkt wonderwel en op een kras na op de body is er niets kapot. De boom is best dik aan de voet maar gelukkig zijn de takken aan het einde wat dunner. Toch nog geluk gehad.

Handig en zo met de Trommelremmen (deel 1)

Even schrikken maar ik fiets straks toch al weer 10 jaar in de Quest. De tijd vliegt en het blijft een geweldige machine. Of je nu een nieuwe of een oude fiets hebt, onderhoud blijft er altijd. Soms ben je er even een tijdje van af maar dan blijkt het een boemerang te zijn die je weer keihard treft.

Mijn rem voeringen zijn naar 78.000 km helemaal versleten. De kabels strakker zetten lukt niet meer. De kabels korter maken is geen optie omdat de boutjes vastgeroest zijn en de kabels helemaal gerafeld aan het einde. Bovendien is er dan zo’n rare hoek met de handel dat ik de kabel bij het wiel bijna niet meer kan vastmaken.

Bij Velomobiel gevraagd. Ik kan nieuwe wielen kopen met grote trommelremmen en brede velgen of nieuwe rem-ankers. Dan moet ik mijn wielen wegmikken dat gaat tegen mijn principes. En dat laatste is veel goedkoper dus uitleg gevraagd hoe dat werkt, en gegaan voor deze optie. En dan vervang ik meteen de rem binnen – en buitenkabels.

Radio op klassiek en lekker sleutelen maar. Ondertussen komt de buuf aan de deur om lootjes voor het dorpsfeest te verkopen. Ze kijkt een beetje scrutel, want Dineke wil nooit iets kopen. Dat hebben we duidelijk afgesproken. We doen dat gewoon niet meer, punt uit. Nu kan Dineke heel goed nee zeggen, en ik stuur haar altijd naar de deur, en ze is er nu niet. Oké ik zie de buuf staan en kan geen NEE zeggen. Duzzz ik koop lotjes van haar voor 3 euro, meer los geld kan ik niet vinden in de tas. Buuf blij en ik heb mijn lootjes.

Uiteindelijk is het een klein klusje als je het wiel hebt uitgebouwd. Als het boutje bij het anker los is tik je ze er zo af. Ik zet het wiel weer in elkaar en het afstellen van de goede afstand van de kabel dat is nog het lastigst. Maar het is gelukt.  Nog twee nieuwe voorbanden erop en de onderhoud boemerang is weer even weg.

Nu zit het voorwiel vast met drie boutjes aan de stuurstangen van de fiets. Als ik het wiel weer vast maak is er een moertje weg. Ik ben daar altijd heel zorgvuldig mee maar het is weg. Echt weg, niet te vinden. Enz.. Gelukkig komt Dineke thuis en zoeken we gezellig (GR#@#$%rrrrr) verder. Maar hij blijft weg. Nou ja, ik heb nieuwe boutjes op voorraad. Even testen en de remmen werken. Wat is het toch heerlijk als je handig bent denk ik nog….

De dream “Winterelfsteden in de fiets 2018”

 Ik zou dit jaar geen Winterelfsteden tocht rijden, echt niet! Veel te lang, veel te koud, veel te nat, veelste veel harde wind enz. Maar zaterdag dacht ik “geen kaart, maar dan ga ik hem toch “gewoon” fietsen?” Al die fietsers lekker buiten spelen en genieten van ontberingen en ik een beetje lekker warm bij de kachel? Ik dacht het niet. Weet je wat, vertrek ik wat vroeger kan Ymte mij misschien als haas gebruiken, vestigt hij een nieuw record. Kortom prettige mijmering en dag dromen.

Om 5:10 gaat Dineke naar het toilet, ach ik ben nu wakker kan ik er ook wel uit. Dus een liter hete thee gezet en hup de fiets in. De avond van te voren heb ik al water bananen en vier broodjes in de fiets geduwd. En extra kleren om te bezweren dat ik NIET lek rijdt, want dan is het echt niet meer leuk.

5:50 Vertrek uit Burdaard en dat gaat lekker hoor voor de wind. Na een aantal korte hagel en sneeuw buien, kom maar op! Ik zit toch onder de kap, hahahahaha…. Verdorie ik zie bijna niets meer kan het ook droog worden? Kortom een paar keer knipperen met de ogen en ik vind mezelf terug op het Rode Klif aan het IJsselmeer. 

Nu bijna in Stavoren en dan moet ik echt gaan fietsen, maar nu tegen de wind. Ach in Stavoren was ik nog lekker fit, en tot Franeker gaat het best goed met tegen de wind in trappen. Vanaf Harlingen zit ik al mijn spiegel in de gaten te houden, wanneer komt Ymte voorbij, wanneer komt Ymte voorbij enz? Na een korte yoghurt stop in Franker, (Bah wat is die yoghurt koud!! Ik krijg het niet weg, dan kieper ik het maar weer in de fiets.), fiets ik weer door. Nu is de wind echt hard en gemeen. De noordoosterwind wordt steeds dichter hoe noordelijker ik kom. Ik weet ongeveer de 30 vast te houden.

Ik zit net lekker af te zien, komt er in een keer een groene schicht voorbij. Flits, de kap vliegt even omhoog kort toetertje en dat was het dan. Verdorie dat was hem!! Die ging niet voorbij, hij vloog, hij danste, hij zweefde!! Wow ik dacht altijd dat ik een DF wilde hebben maar nu weet ik het zeker. Als ik mag wensen wat ik wil nou, dan wil later ook zulke benen!!! Kan hij wel, ons arme stervelingen, zoooo voorbij scheuren. Weet/Ziet hij dan niet dat ik ook gevoel heb? Nou ja, je hebt altijd mensen van de buitencategorie, wat een kanjer, en daar hoor ik DUS niet bij.

Ondertussen ploeter ik lekker naar Dokkum, de organisatie heeft het Jaagpad ivm met gladheid eruit gegooid. Ik had het pad anders ook niet genomen maar toch. In Dokkum rijd ik nog even om het gemeentehuis, en dan heb ik eindelijk weer de wind in de rug. Ah nu ga ik los! Pff het goede is er nu toch echt wel af en met 34 glijd ik naar huis. De elfsteden zonder kaart en stempelposten in 7 uur gefietst. Ik ben precies op tijd thuis om mijn zoon en vriendin te ontvangen. Das nog eens een goede planning. Oh ja, ik ging om 21:00 uur naar bed. Heerlijk rozig na de kou, en zonder nachtmerries van groene schichten geslapen!