zaterdag 6 december 2014

Sportbril op sterkte



In de fiets heb je optimaal zicht nodig. Bovendien heb je de bril vier seizoenen op. In de zomer moet hij je ogen voor de zon en voor de vliegen beschermen. In de winter voor de kou, de hagel, natte sneeuw en andere narigheid. Je kunt niet hard fietsen als het zicht niet goed is. Carel een vriend van mij heeft net een nieuwe electrische super bike gekocht. In het begin denk je dat je er dan bent. Maar met de kou van de afgelopen dagen merkt hij ook dat de snelheid in de fiets te hoog is om met onbeschermde ogen te fietsen.

Ik fiets met mijn derde Adidas bril op sterkte een Adidas Elevation Cool Climate. De bril is volledig flexibel, Je kunt glazen wisselen van licht naar donker. De pootjes kun je wisselen voor een elastieke band en de clip-in bril op sterkte, kun je eruit halen en weer terug zetten. Een prachtige bril die heel goed bevalt.

Als ik zonder kap fiets, fiets ik altijd met de schuimrand op de bril. Dan sluit de bril perfect aan op je hoofd en ben je de wind kwijt. Deze schuimrand heeft ventilatieopeningen waardoor de windstroom achter de glazen kan komen. De bril beslaat dan nooit. Onder de kap heb je de luchtstroom niet en beslaat de bril, dus daar trek ik de schuimrand van de bril. Het schuim op het framepje is erg oud en kruimelig. Ik heb al een keer een nieuwe rand gekocht. Maar ze hebben het ontwerp "verbeterd" en dat bevalt niet.

 Adidas Terex Pro



Het enige nadeel is hoe je eruit ziet met de bril op. Door de clip-in in combinatie met de lichte glazen is het volgens Dineke een "Kikker bril". Als je de bril draagt, zie je de bovendien de randen van het brilletje. Ik heb me er nooit aan gestoord maar ik lees nu dat het anders kan. Ik ga naar Anton Hofstede in Leeuwarden. Hij geeft altijd goed advies en als ik hem de oren van het hoofd vraag, bied hij aan de bril een aantal dagen op proef mee te nemen. Dat is aantrekkelijk en een wel heel goede service! Ze vinden de fiets zo leuk voor de winkel. Giovannina, een verkoopster, moet even poseren in de fiets. Met de hoge hakken aan duikt ze zo de fiets in....



De Terex Pro heeft ook de ventilatie goed geregeld en de glazen kunnen in de clip-in worden gezet. De glazen hebben dan geen randen meer. Bovendien zit bij deze bril meekleurende glazen voor in de zomer. Met de proefdagen is het natuurlijk prachtig weer en zou elke bril bevallen. Ondanks dat de bril nog niet is uitgerust met mijn brillenglazen. De meekleurende glazen zijn voor de winter te donker. Dus ik wil ook nog de contrast verhogende licht oranje glazen erbij hebben. Ik vind de bril zo "cool" dat ik hem moet hebben. Dus Frank Hofstede opdracht gegeven om de bril klaar te maken.





Deze week voor het eerst met de bril gefietst en de wereld ziet er, met de nieuwe bril en lenzen op sterkte, prachtig uit. Ik geniet van de ritjes en het zicht. De schuimrand heeft aan de zijkant van de ogen een kleine inkeping waardoor de luchtstroom kan wegstromen. Hierdoor voelt de bril wel wat minder warm aan. Ben blij met de nieuwe aanwinst. In de oostenwind en het donker gaat het goed. Nu maar wachten op de zon. Dat gaat helaas nog wel even duren maar dan kan ik de meekleurende zonneglazen testen.... Of toch op wintersport?


zaterdag 22 november 2014

Make Love not War


Gisteren moest ik 's middags repeteren in Sneek en 's ochtends aan het werk in Leeuwarden. Vroeg opgestaan en de banden opgepompt, het WimSchermpje eraf en de kap erop. Heerlijk rijden in enkel een t shirt en een buff rond de hals voor de rijwind terwijl het buiten toch echt vriest. Door de mist dampt het vizier aan maar ik zet het kiertje net zo groot dat ik onder het vizier door kan kijken en het fietsen gaat heel aardig.

Tegenwoordig voelt iedereen zich beledigd:
Echt niets van dit verhaal berust op waarheid, en als een persoon (blond) zich beledigd voelt dan rust dat op louter toeval. Ik heb alleen de vorm "overdrijving" enigszins overdreven....

Je hebt van die dagen... Dit was er vast één. Ik kom dus met 40 aanzoeven en zie van ver een scholier aan de verkeerde kant van het fietspad fietsen. Ik kon hem makkelijk rechts inhalen maar dat doe je niet. Ik bel met de toeter, ik kom aanstuiven... geen reactie. Ik béeeeel met de toeter en kom aanstuiven...  geen reactie. Vol in de remmen en ik rijd achter hem en toeter nu constant. Totaal geen reactie!! De scholier heeft echt keiharde muziek in en is zich van geen kwaad bewust. Luid foeterend rijd ik hem aan de goede voorbij, maar ook dat heeft hij niet door.

Op het werk gooi ik de kap in een douche ruimte die nooit gebruikt wordt. We hebben boven een sportzaal en daar doucht iedereen. Als ik om twee uur 's middags terugkom is de kap weg!@#$?? Bahh, ik wil er toch echt mee fietsen want ik heb anders te weinig kleren aan. Naar de receptie en om hulp vragen. Ik vertel dat ik in die gele banaan fiets en dat ik mijn kap... "Ohhh, fiets jij in dat levensgevaarlijke ding, ik schrik me altijd rot, heb je wel een vlaggetje, en je ziet ze ook niet, vind je het zelf niet gevaarlijk?" Pfff, wat een agressie vandaag. Ik vraag aan haar of ze niet zou schrikken als ik een vlaggetje heb? Tja blond en mooi dus het duurt even....  Als ik haar vertel dat ik drie meter en geel ben en dat een vlaggetje echt niet gaat helpen voor het schrikken. Dat je ook kunt denken dat er een auto minder rijdt en dat het een milieu vriendelijk voertuig is. Toch blijft ze bij haar punt.... Ze zijn gewoon gevaarlijk. Maar goed ze helpt me goed, de technische dienst heeft de kap opgeborgen.

Na tien minuten komt de collega langs en neemt me mee. Hij begint meteen uit te varen. Hoe kun je die kap daar nu in de douche leggen? Dan kan niemand er meer bij. Ik: "Maar we hebben boven toch douche ruimtes bij de sport accommodatie?". "Ik dacht dat deze douches door niemand werden gebruikt". "Natuurlijk wel! En hoe kun je nu zo dom wezen nou, hier heb je dat ding". Nou, dat weet ik dan ook weer... Verdorie weer iemand die boos en geïrriteerd is, het gaat lekker...

Ruim een kwartier later dan gepland fiets ik weg naar Sneek. Rond Leeuwarden zijn ze met de rondweg bezig. Dus overal omleidingen. Er rijdt bouwverkeer af en aan en ik kan er zo langs maar er zijn twee mannen in functie, en die zijn heel belangrijk dus ik moet stoppen. Ik sta naast de man met een walkie talkie voor een lege weg te wachten. Ik hoor de man aan de andere kant over de walkie talkie meteen te keer gaan. "Daar heb je weer zo'n kreng! Hij moet wel op het fietspad!"

Het fietspad is niet te bereiken zonder door de modder te ploegen dus dat gaat hem hier echt niet worden. Ik ben er echt helemaal flauw van! Als ik door mag rijden van bouwman één, blijft de man die aan de andere kant het verkeer (welk verkeer?) staat tegen te houden intimiderend midden op de weg staan. Ik mag dwars door hem heen maar ik geef geen krimp ik ben echt super nijdig. Ik rijd op hem af en op het laatst doet hij een stapje opzij en sist me nog toe. OP HET FIETSPAD.... Grrrr

Als ik in Sneek aankom heb ik alle tijd om te verkleden want Carel is er nog niet. Vijf minuten later komt hij op zijn Riese &Muller Full Suspension Super 45km E-bike aanfietsen. Zag je me niet? Ik reed vlak achter je bij die opstopping. Je was echt niet te houden! Een beetje teleurgesteld is hij wel want hij dacht op zijn fiets onverslaanbaar te zijn. Maar vandaag is dat niet gelukt! Terwijl ik niet in vorm ben, gisteravond geschaatst op Thialf, fiets ik met 45km per uur.

Van de week heb ik een testrondje gefietst en de fiets is echt geweldig. Je bent zo op snelheid en er zit een bak licht voorop. In de stad ben je echt in het voordeel!


Na een heerlijk muziekaal repetitie middagje vertrek ik weer. De parallel weg naar Sneek is echt prachtig en een super snelle weg. (Laat ik ook nog even iets positiefs zeggen.) Op het punt waar de mannen stonden begint een hele lange klinker weg. Met 8 bar in de voorbanden is dat geen pretje dus ik probeer het fietspad aan de overkant. Er staat nergens dat ik er niet langs kan.

Ik wordt dwars door Techum, een nieuwe wijk in Leeuwarden omgeleid. IK HEB NIETS GEMIST! ALLES GEZIEN! Op het laatst heb ik totaal geen idee meer waar ik ben. Ik volg de borden trouw, nou ja één keer ben ik eigenwijs en kan meteen twee keer keren. Maar bij één van de laatste borden moet je er na afslaan en niet ervoor. Hier ben ik al eerder mis gereden maar toen was het zomer. Nu probeer ik opnieuw te keren in het weilandje en zak tot de body weg in de modder. In het donker, met een lege maag nog zonder avond eten, valt dat niet mee. Ik stijg uit duw mezelf los en ga weer op weg. Mijn klik schoenen (Speedplay) zitten vol zand en willen nog net inklikken. Mijn voeten kunnen niet meer draaien in de pedalen en zitten helemaal gefixeerd maar ik kom thuis.

 's Avonds laat met mijn buikje vol een glaasje wijn en zachte Vivaldi muziek op de achtergrond vertel ik het hele verhaal aan Dineke. Ik word weer helemaal boos en gefrustreerd. Ze luistert braaf en vraagt dan: "Is dat fietsen nog wel leuk, je komt vaak boos en gefrustreerd thuis, ik zei toch vanochtend dat je de auto moest nemen....."

 Pfffff, als je vrouw je ook al niet meer snapt..... Make love not war!

zaterdag 5 juli 2014

Casco Speedster helm


Mijn oude helm is total loss en ik moet op zoek naar een nieuwe. Het wordt de Casco Speedster. Ik fiets er nu een aantal weken mee en ik heb beloofd er nog een stukje over te schrijven. Ik bestel de helm bij Rose en dezelfde week komt hij binnen.








Over hoe veilig een helm is daar is genoeg over geschreven. Ik ben heel blij dat ik de helm droeg. Mijn argument is altijd geweest: Het enige wat uit de fiets steekt, en onbeschermd is, is je hoofd. Het scheelt toch een schaafplek en een blauwe plek op mijn schedel. Ik heb de helm daarbij altijd vooral gedragen omdat hij lekker warm is en goed beschermd tegen de regen. En als je het gewend bent dan voel je de helm helemaal niet meer.

De helm is echt Wow! Hij is een behoorlijk stuk lichter en zit echt heel veel beter als de Ekoi. Maar ja ik ben de Ekoi gewend en eigenlijk behoorlijk verknocht aan het ding. Vooral in de winter vond ik het heel makkelijk dat je met de flap bovenop de helm helemaal kan afsluiten voor regen, hagel sneeuw en koude wind.

De Casco is, zo bekeken, een echte zomerhelm en helemaal gemaakt op aerodynamica. Het vizier is helemaal geïntegreerd in de helm. Het vizier sluit hierdoor naadloos aan met de helm. Het vizier is ook echt heel prettig om door te kijken. Ook mijn Adidas sportbril kan gewoon onder het vizier gedragen geworden dus dat gaat ook goed. Het vizier sluit heel mooi aan bij mijn hoofd. Ik vergeet steeds dat ik het vizier naar beneden heb. Ik vind het eigenlijk veel prettiger om zonder vizier te fietsen en het te gebruiken als ik het nodig heb. Maar ik merk wel dat de helm het imago van de fiets als racemachine versterkt. Vooral kleine kinderen zijn impressed!

Bij de Ekoi zat een boutje door het vizier in de helm waardoor je het kon opklappen. Hier wordt het geregeld met een elastiek. Je klapt het vizier inderdaad zo naar boven. Maar als het boven op de helm zit wil het vrij snel terugschuiven. Bovenop de helm staat het vizier een beetje af van de helm. Aan de bandjes maak ik weer mijn primitieve oor spoilers en dat werkt aardig maar niet afdoende. Ik had gehoopt dat het vizier ook het windgeruis verminderde maar dat is nauwelijks zo. Ik blijf gewoon met mijn oordoppen in fietsen.

Wat zitcomfort en ventilatie betreft voor de zomer, een hele stap vooruit. In de winter ga ik waarschijnlijk weer mijn ski helm gebruiken maar dat moet ik nog even afwachten. Deze helm is wat looks betreft onovertroffen. Het is gewoon een cool ding!

Oude trouwe Ekoi helm








Ouwe trouwe Ekoi


zaterdag 28 juni 2014

Noorderbreedte


Noorderbreedte Tijdschrift over het landschap, de cultuurhistorie, de natuur en het milieu van Friesland, Groningen en Drenthe wijdt de laatste thema editie aan de Fiets. Gisteren was de presentatie van het nieuwe nummer in Groningen in Café Oberman in Groningen.

In 1:55 leg ik de 60 km af in de Velomobiel. Het laatste stukje moet ik zoeken en dwaal ik wat door het drukke Groningen. In Groningen fiets ik over het fietspad. Links staat een rij geparkeerde auto's. In één keer zoeft een Citroen C1, die krengen zijn ook zo klein en laag over het fietspad. Met hard remmen en radicaal sturen naar rechts weet ik het ergste te voorkomen. Maar ik voel toch dat de auto me raakt. Ik stop toch maar even, een heel geworstel met de kap, voordat die los is en ik doorweekt uit de fiets stap. Het meisje is heel erg geschrokken en zegt: "Ooh jee je hebt behoorlijke schade". Ik stel haar gerust, dat is van de val van twee weken terug... Er lijkt geen schade bijgekomen te zijn, dus na een high five stappen we weer in.

Ik ben met Marieke Kijk in de Vegte, de fotograaf, een middag bezig geweest met foto's maken en het resultaat is nog een verassing. Behalve de foto van de uitnodiging... Marieke wilde een mysterieuze foto maken van mijn fiets. "Ze zoeven op hoge snelheid voorbij en je weet nooit wie er in zit". Die foto is geweldig gelukt. De foto lijkt van een landschap, maar als je beter kijkt dan zie je de quest voorbij gieren. Bij de presentatie ontmoet ik "Fietsvluchteling" (geweldig woord) David Hembrow. Grappig hoe goed ik hem ken zonder hem ooit gezien te hebben! Hij staat ook in het blad. We krijgen een presentatie van professor Dr. Bert Otten.

FIETSEN IS EEN TRAKTATIE VOOR HET BREIN.


Een prachtige titel. Hij legt heel beeldend uit wat een gigantische rekenkracht ervoor nodig is om te fietsen en te navigeren door druk verkeer. Het brein is steeds vier a vijf seconden vooruit met voorspellen en anticiperen wat andere weggebruikers doen. Terwijl je spieren allemaal worden aangestuurd en er allerlei heilzame stofjes door je lijf worden gepompt heb je toch nog de tijd om te mijmeren en problemen op te lossen. Opvallend is dat het bijna nooit misgaat. Fietsen is veilig, ook voor het oudere brein. Terwijl je denkt dat oudere mensen meer ongelukken veroorzaken blijkt uit de statistieken het omgekeerde waar. Tussen de 18 en 26e levensjaar veroorzaken mensen de meeste ongelukken. Het oudere brein is dan wel wat trager maar kan blijkbaar heel goed omgaan met zijn beperkingen!

De wethouder van verkeer Paul de Rook, een knaap van 26 jaar, houdt nog een toespraak. Ondanks dat Groningen miljoenen uitgeeft aan de rondweg wil het toch ook fietsstad nummer één blijven. Hij kondigt een groot symposium aan in 2017 die Noorderbreedte zal organiseren. David en ik weten zo al een hoop verbeter punten voor Groningen. We zijn benieuwd....

Daarna krijgen we een exemplaar van het blad uitgereikt. De foto's zijn prachtig en de artikelen hartstikke leuk. Vanochtend al heel veel artikelen gelezen maar ik heb hem nog niet uit. Mijn schoonzus staat er ook in. Fietsgek Corinne op de mountain bike met mooie roze foto's. Leuk om mijn broer en de kids te zien. We moeten toch ook even samen op de foto:




Bij de borrel kunnen fietsen getest worden. Ik fiets even op een Drymer en op een trike met trapondersteuning. Vooral de laatste is echt geweldig. Je scheurt weg, pure fun!



Vandaag heb ik wel last van lekke banden. Een lekke achterband en twee keer een lekke voorband. Weerhoud me er niet van een pr te rijden langs het Van Starkenborg kanaal. 46,5 gemiddeld over 8km is niet slecht. In Strava sta ik op één. Ik rag de terugweg, 60 km in 1:33 minuten af... 

 Een hele leuke middag en een prachtige uitgave die een aanrader is!

Zie ook op twitter https://twitter.com/tijdschriftNB




zondag 25 mei 2014

De dagen erna...


Allereerst wil ik iedereen bedanken voor het meeleven! Een val maakt toch wel wat los en al dat meeleven is heel fijn. Bovendien heb ik toch een aantal goede tips gekregen. De belangrijkste is toch wel dat de je beter hard kunt remmen dan niet. Lees het commentaar van Wim en van Quezzzt maar eens. De opmerkingen zitten altijd verstopt dus ik herhaal hier maar even het citaat van de meest uitgebreide van Quezzzt:

"Goed advies of bedenken wat je anders had kunnen doen komt altijd achteraf.....daarom is het maar goed dat jij en je velomobiel het heelhuids ervan af hebben gebracht.

De instructeur van de voertuigbeheersings cursus beweerde dat stabiliteit bij voertuigen altijd achteraan te vinden was. Zijn argument : een roer van een boot is achterop het schip geplaatst. Het roer van een vliegtuig is achteraan geplaatst. Zijn argument was de banden met het beste profiel dus achteraan te plaatsen zodat die in ieder geval niet gingen aquaplaneren want dan verlies je de controle over je voertuig.

Dat dat dus ook opgaat met klap/lege achterband met 3 wielers heb jij ondervonden: geen controle meer.

Ik denk ook dat gewoon vol de remmen inknijpen de beste reactie is als je er tenminste de tijd voor krijgt! Bij mijn remproef bij 40 km/u verbaasde ik mij nog over de ultrakorte remweg, echt maar een paar meter.

Maar ja als je al aan het ongecontroleerd slingeren bent is het misschien een reflex om remmen te onderdrukken. Het is ook altijd onwillekeurig het laatste wat ik deed (eerst ergens langs sturen) op de motorfiets dus dat is niet altijd een slechte reactie ;-))
"


Hoeveel geluk kun je hebben met een ongeluk!
Nu een paar dagen later besef je:
-        Ik ben niet tegen de auto aangekomen.
-        De fiets is niet totaal vernield.
-        Ik ben niet tegen de betonnen wand aangeschoven.
-        Zelf heb ik niets ernstigs.
-        Ik kwam los uit de fiets.
-        ...

Na de crash had ik maar één gedachte, de fiets weer fietsklaar krijgen. Niets is zo funest als water in je lagers en je ketting en dan de fiets een paar dagen niet gebruiken. Dus mijn hele focus was eerst daarop gericht.

Nu nog wel een paar dingen herstellen. Allereerst de spiegelkapjes weer met kit op de spiegels bevestigen. Na de crash vond ik beide spiegels in het gras. De spiegeltjes zijn gewoon los geklikt en verder onbeschadigd. De pootjes van de spiegels op de fiets zijn ook nog heel. Met de gele kapjes om de spiegeltjes lukt het niet om ze weer te bevestigen. Ik haal de kapjes er maar af. Nu lukt het wel om de spiegeltjes weer vast te klikken. Ik heb nog een beetje sanitair kit over van de douche dus dat komt goed.


De koplamp is een ander verhaal. Nadat we de fiets uit de sloot hadden gevist zat de lamp vol met zwart sloot water. 's Avonds met een soldeerbout de draad van de lamp los gemaakt. Daarna de lamp uit de fiets gehaald en onder de kraan schoongespoeld. De lamp was daarna een stuk schoner, maar de lens is toch wel erg vies geworden. Wat ik ook doe, ik krijg de doorzichtige kap niet los. Ik heb eerst de lamp maar weggelegd. Als het niet erger is, bestel ik wel een nieuwe....

Gisteravond zat ik even met de lamp te spelen en in één keer duw ik mijn nagel achter de kap en klikt hij los! Met een beetje alcohol reinig ik de lens en de led, en dan de ultieme test: Doet hij het nog? Een accu uit de fiets gehaald en een stekker opgezocht die ik even aan het draadje vastmaak. Tada! prachtig blauw helder wit licht! Wat kun je toch blij zijn met iets dat je al hebt! De doorzichtige kap klikt niet meer vast maar een drupje secondenlijm doet wonderen. De lamp inbouwen is een ander verhaal, je kunt er slecht bij, maar dat gaat ook wel weer lukken.



Dan de helm, ik ben blij dat ik hem op had. Je hele lijf is een velomobiel beschermd, het enige dat er uit steekt is je hoofd. Dus ik vind het altijd een veilig idee. Ik had een Ekoi City E helm. Een prima helm die ik dus vijf jaar voor niets heb gedragen ;-) De helm heb ik nooit als valbescherming gedragen. Maar in de winter is hij gewoon lekker warm. Bovendien heb je, door de dikke rand, niet meteen de regen in je gezicht. De klap heeft de helm in mijn geval toch goed opgevangen want hij is niet zomaar in tweeën gegaan.


Bovenstaand plaatje komt van http://crag.asn.au/2046

De Ekoi helm heeft een flap bovenop de helm die je eraf kunt halen in de zomer. Hij ventileert dan lekker. In de winter zet je de flap er op. Dan voel je de koude regen niet op je hassus en blijft je hoofd lekker warm. Bovendien ben ik heel blij met het vizier en, hij is niet duur! Helaas, de Ekoi Urbain of City E helm wordt niet meer gemaakt. Even ben ik blij als ik ontdek dat Sinnerbikes nog een aantal op voorraad heeft. Maar helaas, de laatste is net weg dus zij hebben hem ook niet meer.

De Casco SPEEDster ziet er wel cool uit. Heeft niet die flap bovenop maar dan tape ik hem in de winter wel dicht. Dus die maar besteld heb ik meteen weer eens wat anders. Hij is niet op voorraad dus zolang fiets ik maar met mijn Sinner ski helm.




Dan het fietsen zelf. Ik verwonder altijd hoe de fiets een tweede huid wordt of een deel van je lichaam. Je zit er elke dag in en ik merk meestal meteen als er iets kapot is of niet goed werkt. Als je gewend bent aan de fiets kun je met een paar centimeter speling langs paaltjes en wegranden sturen. Ik merk dat ik vandaag iets meer in het midden van de weg blijf fietsten. Dus pak ik mezelf aan en dwing me om weer strak te rijden. Ik merk wel dat de angst nog wat moet wegvloeien. Maar angst is een keus! houd ik mezelf voor. Na zo'n klap ben je toch even je onsterfelijkheidsgevoel kwijt maar dat is vast normaal.

Na een hoop werk blijft de kras en de kapotte helm over. Tsja, had toch heel anders kunnen aflopen!

woensdag 21 mei 2014

Crash op volle snelheid

Deze week een nieuw experiment voor mij. Ik heb in het begin een paar Schwalbe Durano’s gekocht die ik nog nooit gebruikt heb. Dus haal ik de F-Lite banden eraf en de Durano erop. Ik fiets achter nog met de strandband van Schwalbe de Super Moto. De fiets is nu super bestuurbaar maar op de klinkers is het leven hard. Maar ik houd toch wel van de sobere lichte banden dus ze blijven er maar even op.

Vandaag fiets ik lekker naar huis. De warmste lente dag in jaren, windje in de rug. Het gaat hard en op het asfalt scheur ik lekker door. Je merkt meteen aan de snelheid als er een grove grint laag op de weg ligt. Je snelheidsmeter tikt dan meteen een paar punten terug.

Ik vlieg fietsers en wandelaar voorbij en geniet. Voor de wind fiets ik met 52 km per uur als ik door een auto wordt ingehaald. Ineens maakt de fiets een schuiver. Even flitst het door me heen dat de auto me aangeraakt heeft. Maar meteen corrigeer ik dat: “LEKKE BAND, Oooh die, auto, oooohh die auto, houd het stuur recht niet remmen!!”. Even lijkt het erop dat ik de fiets houd maar dan begint hij nog heftiger te slingeren en is er geen houden meer aan…

Blijkbaar heb ik toch van de auto afgestuurd en beland met een keiharde (karate) klap op de zijkant in de berm. Dan begin ik te schuiven op de linker kant, raak mijn bril kwijt. Duik met de neus in de sloot. Kom weer rechtop en rol door naar de andere kant en duik nu tegen de richting van waar ik vandaan kom in de sloot. Dan begint de fiets te zinken. Ik hang aan de brandnetels en voel hoe de fiets mij onder water trekt aan mijn benen. Mijn fietsschoenen zitten nog vast. De brandnetels breken en ik schuif verder het water in.

Het flitst door mee heen: “Ik ga hier verdrinken als ik niet loskom, Ik ga hier verdrinken als ik niet loskom”. Rustig blijven…. Ik ga hier…, klik eindelijk schiet de laatste voet los van de fiets. Trillend hang ik aan de slootkant als een fietser boven me hangt die ik net ingehaald hebt. “Gaat het?” Hoor ik. Ik blijk een halve meter van een betonnen damwand af te liggen in de sloot.

Ik kom bij mijn positieven, graai naar mijn tas met mijn telefoon, mijn fototoestel en reserve batterij en gooi hem snel op de kant. De man helpt me omhoog en meteen stopt een auto met een enorme kar. Voor ik het weet lig ik na een kort check alweer in de sloot om mijn fiets vast te maken aan een haak en een spanband. Met z’n drieën trekken we langzaam de fiets uit de sloot. We geven het water de tijd om via de voetgaten eruit te stromen.

De binnenkant van de fiets ziet eruit als een wrak dat tien jaar op de bodem van de zee heeft gelegen. De hele binnenkant zit vol zwarte modder en eendenkroos. Mijn spiegelkapjes, en mijn in-klik bril op sterkte vind ik meteen. Ik mis mijn Adidas sport bril en mijn WimSchermpje maar voor de rest is alles er, en de fiets is heel. Een compleet wonder na deze klap! De man met de kar beloofd mij thuis te brengen. Hij moet wel eerst de vracht even lossen. Ondertussen duik ik voor de derde keer de sloot in om mijn bril te zoeken maar de sportbril blijft weg. 

Een huisdokter stopt en checkt of alles nog werkt. Ik ben wel aardig bij mijn positieven en zeg dat alles oké is. Een paar blauwe plekken en schaafplekken en een zere nek maar niks ernstigs. Er stoppen nog twee automobilisten om te helpen, echt super aardig! Maar ik zeg dat hulp onderweg is.

We laden de fiets op de kar, hij past er precies op, en de man brengt me thuis. We bedanken onze hulpvaardige held uitvoerig en halen de fiets van de kar. Ik ben zwart van de zeeklei en groen van het eendenkroos. Dineke stuurt me eerst de vaart achter huis in, zo mag ik niet in huis.

Meteen daarna begin ik de fiets schoon te maken. Het is onbegonnen werk. Met de hogedruk spuit wervelt het eendenkroos en de zeeklei door de fiets. Uiteindelijk haal ik het kapje van de kettingbeschermer bij de derailleur eraf zodat ik een opening heb om het water kwijt te raken. Dat gaat wel wat beter maar het schoonmaken is eindeloos.

Dan roept Dineke om te eten. Aan tafel komt de klap ik begin helemaal te trillen en krijg geen hap door mijn keel. De hele wereld draait. Dineke begint meteen over wip-les, iets waar mijn hoofd even niet naar staat ;-)

Even later ben ik er weer en kan ik weer eten. Na het eten toch maar weer verder om de fiets weer fietsklaar te maken voor morgen. Tussendoor naar de plek van de crash gefietst om mijn bril te zoeken. Voor de vierde keer de sloot in en ik ben drie kwartier aan het zoeken. Maar dan heb ik mijn WimSchermpje (sloot) mijn bril en glazen en de beide brillenpootjes (hoge gras in de berm) weer. Yes! Niets kwijt!

Tot half twaalf ’s avonds ben ik bezig om de troep op te ruimen. De balans is een verzopen voorlamp, een kapotte achterbinnenband, een fietshelm in tweeën en een beste kras in de fiets en dat is het. Het elektrische circuit werkt nog (volgende dag pas getest). Het meeste last heb ik nog van de brandnetelplekken die ik op mijn handen en armen heb. In de achterband zit een best gat naast het ventiel, maar het is geen knalband. Een les is er niet uit te leren het valt in de categorie “gewoon pech” en “shit happens”.

Vandaag weer op de fiets en ook het lijf werkt naar behoren. Alleen een erg stijve nek maar dat heelt wel weer… Nu eerst op zoek naar een nieuwe helm. De helm heeft me toch voor een beste schaafplek behoed maar ook twee blauwe plekken op mijn hoofd bezorgd. Pff, best geluk gehad en de fiets heeft me perfect beschermd!






Naschrift: Op verzoek van Wim nog een foto van het gat in de band. Misschien heeft de band klem gezeten in het ventielgat? Wel raar want de Super Moto is heel groot en je schuift hem heel makkelijk bij het omleggen over de velg zodat het ventiel recht zit. De band zat er drie weken om. En de Super Moto is een nieuwe band uit de doos. De velg van de fiets zat vol bramen en ik ben best lang bezig geweest om alle bramen weer glad te schuren. Met het velglint leek niets aan de hand....









maandag 27 januari 2014

Maandag

Maandag

Ik rijd nog de hele winter op Kojak banden voor. Tot vorige week ging het best redelijk. Maar vorige week had ik een lekke band. Vanochtend in de eerste sneeuw op weg. Gelukkig is er goed gestrooid, vlak bij Bartlehiem voel ik het stuur trekken en weet ik: lekke band.




Ik heb altijd met twee sets buiten- en binnenbanden gefietst. Vorige week had ik bedacht dat je toch eigenlijk nooit twee lekke banden op één rit hebt. Dus in een waas van besparingsdrift de tweede reserve set eruit gegooid. Dus ik zal de reserve band er even om gooien. Oeps, vorige week vrijdag ook al lek en die band heb ik nog niet geplakt. Dus daarom stond hij bij de ontbijttafel...

Nou ja, ik heb voor uiterste nood altijd nog een extra binnenband mee. Buitenband zo goed en zo kwaad bekeken en betast en de nieuwe band er in. Vlak voor mijn werk voel ik dat deze nieuwe band ook lek is bah! Nou ja, ik haal het werk op de velg maar ik ben binnen. Rond de koffie maar even plakken.

Voor het voorwiel en het voetengat heb ik slim een tasje opgehangen met reserve spullen. Het reserve, reserve tasje zullen we maar zeggen. Band eruit gehaald, zit dus toch een steentje in. Vanmorgen was dat niet te zien door de nattigheid. Bandenplakspullen zoeken in mijn tasje? Zit er niet in? Hoe kan dat nou? Is het maandagmorgen of zo...

Op mijn werk heb ik een reserve bandenplak set neergelegd. Op naar Facilitair centrum. Ik krijg de sleutel en mag het doosje zelf halen. Ik weet de weg. Het doosje ziet er netjes uit. Ik heb een mooi stuk schuurpapier erin gedaan en een nieuwe tube lijm. De lijm moet ik nog open maken. Als ik in de tube knijp zit er geen drup lijm in! Nee! je gelooft het toch niet! Zoveel pech, volgens mij probeert iemand me iets duidelijk te maken.

Na 13:00 uur middagpauze en naar de Profiel in de Pier Pander straat. Bordje op de deur: "Op maandag zijn we gesloten, op andere dagen helpen we u graag verder."  NEEEEEHhhhhhh. Oké, naar De Schrans naar Jan Terpstra. Een bordje op de deur: "Op maandag gesloten".

Gierend van de lach fiets ik terug naar de stad. Vandaag is Niet mijn dag dat is duidelijk. Het Rennershuis verlost me van mijn dringende Solutie behoefte. Twee tubes, één voor onderweg en weer één voor op het werk. Beide banden geplakt en viewww ik kom thuis.

Zonet maar de wat zwaardere winterbanden eronder gelegd. En toch maar weer twee reserve banden mee want je weet maar nooit wanneer het weer super maandag is.....

zaterdag 25 januari 2014

Eerste nieuwe ketting na 50.000 km


Het is al weer even geleden maar ik ben door de 50.000 km grens. Tijd om de ketting te vervangen. En niet de zoveelste maar de eerste ketting in 50 K. En daar ben ik best trots op. Was het dan nodig om de ketting te vervangen? Na meting blijkt  de ketting aardig uitgerekt te zijn maar het setje werkt nog steeds naar behoren. Elke dag moet ik de parkeergaragekelder uitfietsen met een behoorlijk hellinkje en de ketting slaat niet over.

Maar toch ik wil onbezorgd kunnen fietsen en vind het nu welletjes. Bij 28K had ik al een nieuwe ketting in huis maar die gaat er nu dus op. Ik vervang meteen beide tandbladen voor. Dat is dan wel weer de prijs als je zo lang doorfietst. De ketting wordt steeds langer en dat laat de tanden van de voorbladen slijten. Als je de ketting eerder vervangt kun je je voorbladen houden maar ik wilde weten hoe ver ik zou kunnen komen.

Wat is de truc? Gewoon het onderhoudsboekje lezen en daar staat. Elke 1.000 km een drupje olie. Dat doe ik dan ook trouw. Ik merk dat 1.000 km eigenlijk net teveel is. Na 800 km kan je de nieuwe olie ook heel goed gebruiken. Maar elke 1 K is makkelijk te onthouden dus daar houd ik me maar aan. Ketting goed schoonmaken en dan elke schakel voorzien van een nieuwe drup olie. Een klusje van 15 minuten waar je heel veel fietsplezier van hebt!


Verder schakel ik altijd op als ik bijna stil sta. En rijd dus altijd in het kleinste verzet achter weg (grootste tandwiel achter). De derailleur loopt ook al een tijdje niet zo lekker dus die vervang ik ook. De ketting is er een paar keer afgelopen en heeft het derailleurhuis aardig beschadigd. Dan meteen maar een S-Ram met nieuwe shifters. Ach ik ben nu toch bezig en bekleed de kettinggoot met klittenband.



Een tip van Velomobiel: Maak de nieuwe ketting vast aan de oude. (Heb zelf even een rood draadje om de eerste schakel gedaan.) Houd spanning op de ketting en trek hem langzaam door de fiets. Zo neemt de nieuwe ketting de loop aan van de oude. Hoef je niet te klooien om de nieuwe ketting door de kettingbuis te wurmen. Ketting op maat maken. Tussenschakel ertussen en rijden maar.

Het resultaat een hele nieuwe fiets die weer heerlijk trapt en weer een stukje stiller is geworden. Racefietsers op mijn werk zijn jaloers, ze zijn blij als ze 8.000 km halen met één ketting.  Tja Velomobielen hebben zo hun voordelen....

donderdag 23 januari 2014

Bandanaman


Bananenman, bananenfiets, zal ik je banaan eens prakken...

"Waarom fiets jij in een banaan?" Vroeg een klein meisje gisteren. "En als hij nu groen was, wat was het dan?" kaatste ik terug. "Een banaan die niet rijp is?" Vroeg het meisje. "Kan ook een komkommer zijn?" opperde ik nog. "Nhee zei ze, dat kan niet." "En als de fiets oranje was dan?" "Dat kan niet hè mama." "Oranje bananen bestaan niet." Echt, ik geef het op.

Zucht... het zit er echt diep, heel diep bij de mensen in. Ook al grimlach ik vriendelijk en merk dan op dat het eigenlijk "Een Velomobiel" is. Een hele prettige aerodynamische alleskunner ZONDER elektrische ondersteuning. Met heel veel ruimte voor je bagage. Waar je dezelfde houding kunt aannemen als thuis op de bank voor de tv. Dus nooit last van je nek. Een panoramische uitzicht en, en, kortom een snel veilig comfortabel sexy vervoermiddel. Fiets je weg zeggen ze tegen elkaar: "Voor mij blijft het een banaan, en ik vind het enge dingen".

Ach wat, laat ik mijn bananenaversie maar varen. Niets zo lekker en zoet als een banaan. Niets wat zo lekker rijd dan een banaan. Niets wat overal zo makkelijk verkrijgbaar is. Hierbij een lofzang op de banaan:

http://www.hetkanwel.net/2013/11/22/lekker-koken-en-poetsen-met-bananenschillen/

Ik kan moeilijk het hele stuk overtypen dus volg de link maar. Een bananenschil kan gebruikt worden als glansbevorderaar voor de je schoenen, meststof voor de composthoop. Een natuurlijk tandenbleekmiddel? Altijd handig? En een geheime Cryptex zonder cijfercode waar je een boodschap in kunt krassen voor de kids. LEUK!



­Ach, maakt ook niet uit: Yoehoe hear comes the bandanaman!