Alternatieve Elfstedentocht voor Velomobielen

Wij pikken het niet! Velomobielen onveilig? En al die “gemene” racefietsers dan, die in onverantwoorde grote groepen over de wegen wolken? Die voordringen bij stempelposten en die niet vooruit te branden zijn. Velomobielen zijn volwaardige fietsen! Weet je wat we houden; “Een alternatieve Elfstedentocht” en dan roepen we de pers erbij. En dan fietsen we met z’n allen luid toeterend spandoeken voerend door Friesland. En met een publieksvriendelijke actie laten we zien dat we helemaal niet laag zijn.  En, en…

Nou goed, 21 september staat genoteerd in de agenda. Het evenement staat op de ligfiets kalender dus wat kan er mis gaan. Na een hele drukke week en een voorbereiding van het laatste moment sta ik half zeven op. Stem geschraapt fototoestel mee, en hup in mijn werkplek voor vandaag.

Deze week heb ik, door repetities en optredens maar één keer gefietst, dus ik blaas weg en heb er zin in. Om kwart over acht ben ik in Wirdum. Ha, er is al één velomobiel, nu zal je ’t hebben! Het blijkt dat de tocht georganiseerd is door een fietsclub en ik moet inschrijfgeld betalen? Door het contact met Peter de Rond op een forum hebben ze aangeboden om een alternatieve elfsteden te organiseren. Om te bewijzen dat racefietsers en velomobielen elkaars equals zijn…. Gelukkig heb ik geld mee. Speciaal omdat ik niet lid ben en geen medaille wil mag ik voor 8 euro mee fietsen, das een koopje. Een kop koffie besteld en wachten op al mijn Velovielen/kameraden……

Heb ik iets gemist? Om half negen zijn we nog steeds met z’n tweeën. Tsja, dan toch maar op weg en er een gezellige dag van maken. Ik fiets samen met Jan Herrema in zijn Strada uit Steenwijk. Hij heeft er al 55km op zitten, ik nog maar 25. Hij spuit weg en swingt langs alle versperringen. Op volle snelheid vierkant door de bocht. Ik met mijn Quest met F-lites krabbel d’r wat achteran. "Pfff wat zijn die fietsen ook onhandig." hoor ik de randoneurs verzuchten. Ik zet namelijk tot twee keer toe de hele groep stil. Snel laat ik ze voorgaan tot het rechte stuk dan kan ik beginnen met fietsen.

We fietsen langs de Zwette en daar loopt een heel smal betonpad. Je kunt er prima overheen als je geen tegenliggers hebt. Maar de bochten en de hekken moet ik in twee keer nemen. Nog zoiets, Jan heeft de track in de GPS geladen. Ik heb gemeend er een route van te moeten maken. Betekent dat mijn GPS creatief is in de steden en er soep van maakt. Jan rijdt steeds rete strak door de stadjes en knijpt piepend in de remmen als we voor een stempel post staan. Dan springt één van ons eruit. Rent naar binnen, roept: "Een stempel edele heer… " "Oh, ja een stempel, waar liggen die dingen ook weer?" Vliegt naar buiten en verder gaat het weer….

We schieten heel lekker op. In Hindelopen moeten we terug omdat de weg eruit ligt. Verder kunnen we doorrijden. Voor Dokkum bel ik naar huis en bestel thee en chocola. Dineke heeft het klaar gezet zodat het niet meer zo heet is. Dit is onze eerste pauze en we moeten nog maar 25 kilometer en dan zit de tocht van 205 km erop.

Om 16:23 rollen we binnen bij Wirdum. Toch de tocht met elf stempels, in iets meer dan zeven uur en drie kwartier gefietst. De kaart schijnt geregistreerd te worden in Frankrijk. Ik heb nu officieel deelgenomen aan een randoneurstocht. Fietsclub bedankt voor de organisatie! Ik neem afscheid van Jan en fiets dan terug naar Burdaard. Vlak voor Burdaard kom ik de eerste randoneurs tegen. Zij moeten nog een eind tegen de koppige wind. Dan een stempel halen in Leeuwarden en dan nog naar Wirdum. Maar ik sta dan al lang onder de douche en geniet van een heerlijke bak koffie. Ja, die Velombielen zijn behoorlijk onhandig….

Snelzweef-fietslijn Leeuwarden <--> Utrecht

Het is lang stil geweest rond dit traject maar zaterdag is het pad eindelijk geopend. Ze hebben zelfs walvissen boven Harlingen neergelegd om de aandacht hiervan af te leiden. Het doel van de route om de afstand zo snel en geriefelijk mogelijk met eigen kracht af te leggen. De Quest met kap en Risse schokdemper is zo’n zweeffiets geschikt voor dit traject en is erg betaalbaar vergeleken met de de Fyra die miljoenen kost en dan niet wordt gebruikt.

Helaas is deze route alleen nog in de daluren beschikbaar, daarom om ’s nachts drie uur vertrokken. Wat een wonderschone nacht. De maan staat hoog aan de hemel. Geen mist, niet koud, wel een aardig windje maar niet vervelend. Het geluid van de fiets geeft een elektrificerende spanning en steeds denk ik: “Houd je in, houd je in.” Dat weerhoud me er niet van om heel makkelijk rond de 40 km per uur te fietsen. “Natuurlijk” is de route nog wat prematuur en moet ik bij Goutum in de achteruit. Na Irnsum rijd ik 8 kilometer op vers grint terwijl dit altijd mijn lievelingstraject was met super strak asfalt. Wie dit nu weer bedacht heeft? En in Lemmer is de weg afgesloten en kan ik ook weer in de achteruit. Grrr…

Toch sta ik precies drie uur na vertrek op de Ketelbrug. Drie uur fietsen 105 km afgelegd met een gemiddelde volgens de fietscomputer van 35.8, terwijl ik me niet inspan en drie keer heb moeten keren, da's niet gek. Ik ga onder de Ketelbrug door om het pad langs het water te volgen. Ik schrik me rot als ik nog net op tijd weet te remmen voor een slagboom. Die zag ik niet aankomen! Ik moet uit de fiets want de fiets met kap past er net niet onderdoor. Dankzij de track van Marcel Beekmans zeil ik aardig de polder door. Bij de elektriciteitscentrale kan ik weer uit de fiets. Nu heb ik er genoeg van en pak de weg, er is toch geen kip op de weg.  Een kleine vergissing in Lelystad weet ik even later op te lossen. Door de waanzinnige vertrektijd bel ik om 7:20 naar huis met de mededeling. “Ik sta in Almere!” Dineke wordt net wakker….

Dan komt er een prachtig stuk langs de Oostervaardersdijk. Allemaal vroege vogels. Die vogels kijken met enorme kijkers. Als ik de Hollandse brug oversteek is het gedaan met de snelzweeffietslijn. Het traject naar Utrecht is nog niet klaar. Vanaf hier is het een boemeltje. Wel heel schattig langs een Fort, rivieren (Vecht) en dorpjes. Ik moet nog even grinniken wanneer ik langs de "Vechtschool" rijdt, een school voor voortgezet onderwijs. Geen idee wat ze hier de hele dag doen. Ik rijd prompt ook nog drie keer verkeerd maar dat geeft niet…

Via Breukelen kom ik in Vleuten waar ik de geleende strijkstokken weer terug breng. Water tanken, thee bijvullen, even eten en weer op de terugweg.

Je kunt wel merken dat het Snelzweeffietspad nog niet af is. In allerlei dorpjes tref ik overstekende mannetjes aan die me manen om vooral niet hard te fietsen. Die hebben het niet gesnapt ;-)

Het stuk Utrecht Muiden rijd ik, nu ik de weg ken, vlot terug. En dan weer de polder in. Ik heb nu een aardige tegenwind en ben blij als ik rond de 30 fiets. Door de track van Marcel Beekmans nauwgezet te volgen kom ik nu wel perfect langs Lelystad.

Nog een stop in Lemmer op de dijk en dan naar huis. Om precies 18:00 uur ben ik thuis voor het eten. Een prachtige welbestede dag. Ben wel blij dat ik niet dagelijks voor mijn werk in Utrecht hoef te zijn maar wat een prachtige opening van dit pad. Fietsen op de Provinciale weg dat bevalt. Heerlijk, nooit remmen, glad asfalt en je komt niemand tegen. Nu nog hopen dat het pad niet alleen op dal uren is geopend. Keep on sweet dreams....

Achterligger

2012 Ligt achter ons en een vers nieuw 2013 jaar is onze “Tegenligger” om maar even in ligfietstermen te blijven. Het nieuwe jaar is los en meteen maar flink wat kilometers maken. Mijn nieuwe camera de Panasonic DMC-TZ30 Lumix is gerepareerd. De lens unit was stuk en schoof niet meer  uit. In de winkel leek het na de reparatie goed. Maar thuis zag ik meteen dat de lens niet goed gecentreerd is. Bovendien is de synchronisatie flits en sluiter niet meer juist. Foto’s met flits zijn veel te donker. Bovendien heeft hij na de reparatie moeite om de SD card te herkennen. Al met al de camera vijf weken kwijt geweest en opnieuw kan ik hem wegbrengen. Maar als je dat kunt combineren met fietsen is het veel minder erg.

De kap heeft de laatste tijd veel lawaai als ik over klinker fiets. Als ik het dak vasthoudt is het geluid weg. Dus de kap al een keer in het dak getaped maar het geluid blijft. Elke keer als ik thuiskom dan vergeet ik de tijd te nemen om te ontdekken wat er nu mis is. Met Groningen voor de deur is het de moeite van het goed onderzoeken wel waard. Het blijkt uiteindelijk dat een dop is afgebroken aan de onderkant. Je denkt dat het geluid van boven komt maar het blijkt het deksel te zijn die op de rand klappert. Alle matjes opgezocht die ik heb en één mat heeft dezelfde dikte als de afgebroken dop. Helaas is de mat groen maar daar zie je toch niets van.

Als ik vertrek zit ik weer heerlijk stil in de fiets, wat een verademing. Ik heb nog een klein rammeltje en zie dat de randen nog tegen de kuip tikken. Daar kan ik nog wel een dun stukje neopreen plakken. Zit ik daarna ook fluisterstil op klinkers.

Ik heb de wind hard mee en leg de hele 63 km naar Groningen af in 1 uur en veertig minuten. Ik rijd op een gegeven moment 39 gemiddeld!! Het gaat echt heel hard. Maar met het laatste stuk door de stad Groningen zakt het gemiddelde behoorlijk terug. Maar ik houd toch nog een heel hoog gemiddelde over.

Dineke heeft een aantal Ikea glazen gebroken en vraagt of ik nieuwe wil halen. Ikea, Bah wat een rotwinkel daar wil je toch niet naar toe sputter ik. Maar geen gemaar je bent toch in de buurt. Elk nadeel is te wijzigen in een voordeel. Hebben ze daar niet van die baby ruimtes? Dus droge kleren mee en euro voor de koffie. Bij de Ikea parkeer ik de fiets bij de andere fietsen en ga met mijn droge kleren naar boven.

De Quest past wel bij de Ikea let op de spiegeling...

In het baby-verschoon-hok heb ik alle ruimte om mijn doorweekte fietspak uit te trekken. Die droge kleren voelen heerlijk. Daarna een plattegrond opgezocht om te kijken hoe ik de route “Zo zie je alles” zo kort mogelijk kan maken. Tegen de eindeloze stroom van gelukkige vrouwen met volle karretjes banjer ik mijn weg. Bah, juist vandaag, laatste dag van de kerstvakantie, moet je er niet zijn. De bekers heb ik snel gevonden en ik wil de winkel uit op weg naar de kassa….

Ik heb een zwak voor messen. Waarschijnlijk is het genetisch want mijn broertje heeft dezelfde zwakte. Ik heb zelfs deze zomer, met behulp van Youtube filmpjes mijn eigen mes gefabriceerd. Met Oscar mijn broer heb ik het er vaak over gehad. Waarvoor heb je eigenlijk een mes nodig? Volgens Oscar, een ervaren surfival man, is de enige reden om een mes te hebben om midden in een bos te staan, diep adem te halen en de boslucht gretig naar binnen zuigen. Dan je mes te pakken, het triomfantelijk in de lucht te steken en dan JOEHOEOEOE of WOOOOW of iets dergelijks te brullen. Kijk dat is nou een antwoord waar je wat aan hebt….

Maar goed Ikea, rotwinkel, druk, maar…. Wat een mooie messen sets! Ik blijf maar met de messen in mijn handen staan. Tenslotte weet ik me los te rukken. Bijna was ik, een man, er ook ingetrapt. Oef, veilig verlaat ik de keukenartikelen met ALLEEN mijn glazen.

Daarna lekker warm zitten en voor 75 cent zoveel koffie drinken als je maar wilt! Prima winkel die Ikea! Goed geregeld ook voor fietsers!! Ik heb 63 kilometer gefietst en eet mijn droge broodje met komkommer en kiemen op. Ondertussen kijk ik mijn ogen uit wat de mensen naar binnen haffelen. Borden vol!! Wow, daar zou je goed op kunnen fietsen. Jammer dat iedereen met de auto komt…. ;-)

De camera gaat terug naar de reparatie en dan de terugweg. Terug gaat in wind en het is licht begonnen met regenen. Net buiten de stad heb ik nog een lekke band. Een aardige jongen stopt meteen en vraagt of ik nog wel door kan. Geen probleem, ik heb een voorraad hele banden mee dus het is zo weer klaar! Ik bedank hem voor de belangstelling en fiets na vijf minuten weer door. Thuis blijkt door de lekke band wel het velglint verschoven. Dit kost me thuis nog een lekke band maar ja daar is het droog en warm.

Over de terugweg doe ik twee uur maar dat is midden in de winter helemaal niet slecht. Moe en voldaan stap ik thuis heerlijk onder de warme douche. De comfortabele snelle rit was dankzij de kap helemaal geweldig!