maandag 13 februari 2012

Elfstedentocht op de schaats

Vandaag alweer geen fietsverhaal. Afgelopen maandag ben ik er van overtuigd dat de Elfstedentocht doorgaat. ’s Middags naar de drogist om blarenpleisters te kopen. Als je er niet op tijd bij bent dan zijn die het eerst uitverkocht. En een waterdichte hoofdlamp besteld. Deze kan ik op de kano gebruiken, op de fiets en natuurlijk met de elfsteden.

Helaas gaat de officiële Elfstedentocht niet door. Donderdag krijg ik het idee om de tocht dan zelf maar te rijden. Sander, mijn zoon gebeld en gevraagd… Sander heeft er wel oren na, alleen heeft hij viool repetities op vrijdag en zaterdag. We plannen de tocht voor zondag.

Zaterdag samen met Dineke naar Dokkum en een rondje Leeuwarden. Prachtig weer, en duizenden mensen op het ijs. De berichten van fantastisch ijs op de Dokkumer Ee kloppen, en dat hebben heel veel mensen gehoord. In Bartlehiem heb ik nog nooit zoveel mensen gezien. Het bruggetje zie je door de crowd heen nauwelijks. Als we thuiskomen maakt Dineke echte ouderwetse snert voor onderweg. Alleen daarvoor zou je hem al schaatsen….

Zondag 12 februari staan we om zes uur op en om kwart voor zeven vertrekken we in het donker. De hoofdlamp geeft echt heel veel licht en dat is ook wel nodig want het donkerzwarte ijs in het donker is één groot zwart gat.




In Leeuwarden schaatsen we door tot we in de Prinsentuin zijn en dan gaan de schoenen aan. We lopen een half uur naar de Zwette en daar gaan we opnieuw los. Het ijs is stroef door de dooi en we hebben wind tegen. We haasten ons niet en schieten toch lekker op. Sander pakt steeds de kop en geeft een lekker tempo aan. Op het ijs is het heel rustig, geen mens te zien en dan zijn we al weer in Sneek. We worden met klokgelui onthaald en mogen meteen een aantal keer klunen. Snel een foto voor de waterpoort en weer op weg.





IJlst daar ben je zo en dan op weg naar Woudsend. We hebben nu vol in de wind en we schaatsen afwisselend voor en achter. In Woudsend gaan we aan de chocolademelk en we proberen wat van het half bevroren brood weg te kauwen. Schaatsers vragen of ze bij de koek en sopie tent ook mogen stempelen….
IJlst

Woudsend


Het Slotermeer is best wel spannend, maar er is een route uitgezet langs de zijkanten van het meer. Het ijs is afwisselend erg goed en erg slecht er wordt zelfs nog geveegd. In Sloten gaan we aan de thee en verder gaan we weer.



Sloten




Balk is leuk om door te schaatsen maar daarna een rot stuk over de Luts. Rechtop blijven handen niet op de rug en probeer je benen heel te houden. Ondertussen is het licht gaan regenen. De regen bevriest op mijn jas en bril. Door de ijzel op mijn bril valt het zicht steeds weg. Maar de bril af, is ook niet echt een optie.  Gelukkig stopt het met ijzelen en wordt het droog. Daarna krijgen we op de Fluessen de wind pal tegen. Prachtige ijsvlaktes waar we ons op de Noordpool wanen en zware kilometers tegen de wind in.

Eindelijk zijn we in Stavoren. Ook hier weer een wat langere pauze, maar pauzeren is niet echt aangenaam te noemen. Na de rust ben ik ijskoud en heb ik echt kilometers nodig om weer warm te worden. Sander is niet zo nat als ik en wordt iets minder koud.

Stavoren



Hindelopen




Na Hindelopen krijgen we de wind mee en van lieverlee komen we in Bolsward. Sander heeft de liter erwtensoep nu lang genoeg meegesleept. Hier mogen we hem, van onszelf, opeten. De soep smaakt heerlijk en geeft nieuwe energie voor Harlingen.


Workum

Tjerkwerd

Na Hichtum schaatsen we ondertussen met z’n drieën. Erik uit Veghel schaatst mee. Zijn plan is om af te stappen in Harlingen en de trein te nemen, maar in een groepje ziet hij het wel weer zitten om door te schaatsen naar Leeuwarden. Harlingen is zwaar, we moeten een aantal keer ver klunen en de schoenen moeten twee keer aan. Schaatsen uit- en weer aandoen is met alle blaren geen pretje.

Tussen Harlingen en Franeker zijn er veel kluunplekken. De snelheid gaat er uit. Een simpele kluunplek kost veel tijd. Er liggen geen kleden en niemand helpt je naar boven. De lange kluunplekken zijn helemaal een ramp voor de gevoelige hakken.



In Franeker roept een “Koek en sopie” tent uitventer. “Maak me los, gratis chocolademelk”. Bij alle drie gaan de beide schaatsen dwars en remmen zo hard als we kunnen. Allemaal gieten we twee koppen warme choco weg. Dit komt wel heel goed uit, want nu komt het zware stuk. Straks komt de Blikvaart, daar hebben we vorige week aardig mee geworsteld!

Als we weg willen, krijgen we allemaal nog een flesje Icetea mee en dan gaan we dankbaar weer op weg. Dit is de ware Elfsteden sfeer!! Ik rijd op kop en langzaam lopen we op groepjes in. Het is nu nog licht en we haasten ons om het slechtste stuk van de route niet in het donker te doen. Uiteindelijk hebben Sander en Erik moeite met het tempo en schroef ik het wat naar beneden.

De Blikvaart valt ons erg mee. Vorige week konden we er niet schaatsen. Maar dankzij de duizenden vrijwilligers  ligt er toch nog een “aardige” ijsvloer. Sander valt een aantal keer achter elkaar maar bezeert zich niet. Dat weerhoud mij er niet van om hard te vallen. Mijn knie en mijn rug krijgen een beste tik. Even denk ik “Over en voorbij”, maar na de ergste pijnscheut kom ik toch weer overeind. Sander wil nog thee drinken maar ik wil door. Het is nu nog licht. Dus er gaat weer een banaan in en door…

We halen Bartlehiem precies in het licht. Nu mogen we even rusten. Alle groepjes die we voorbij gereden zijn verzamelen zich en puffen even uit. De hete thee, brood en koeken gaan er smakelijk in. Erik gaat niet meer naar Dokkum maar naar de Bonkevaart in Leeuwarden. Ik heb nog een reserve hoofdlamp en die neemt hij mee. Hij belooft hem terug te sturen…. Dan gaan onze hoofdlampen aan en komt de laatste etappe.

Voor mij is het echt heel zwaar om ons huis voorbij te schaatsen en nog naar Dokkum te gaan. Maar Sander twijfelt geen moment. We spreken af om tot de eerste brug te gaan en dan terug…. De hele weg naar Dokkum moet ik de moed er wel inhouden. Maar door het donker schaatsen we voorzichtig en niet te hard. We komen hele ploegen tegen met lampjes op en het is dan steeds Heee, Heee, Heee! Echt heel leuk!!

We zijn nog niet in Dokkum of Sander flipt hem al onder de brug door. Bah, dekselse jongen! Vooruit dan, tot de molen… De fietsbrug staat gelukkig open en daar gaat Sander voorbij de molen. Maar jongen toch, hier zouden we stoppen? Oke, oke en hup weer achter hem aan. Voor het raadhuis stopt hij. “Zo, nu hebben we hem echt helemaal gereden” zegt Sander. De foto mislukt want de lens zit onder de regendruppen maar we hebben de laatste "stempel" binnen.

Naar huis gaat het tegen de wind in, maar dat is niet erg meer. De knop is om we gaan weer de goede richting op, dus de benen doen het weer. Op de terugweg komen we niemand meer tegen en om acht uur zijn we thuis!! Yes, gehaald! Vrijwillers bedankt voor het vegen van 200 km ijs! En Sander? Hij is een kanjer! 



Echte Elfsteden kluun voeten






maandag 6 februari 2012

Dokkum - Franeker op de schaats

Vrijdag is Sander, mijn zoon, samen met de buurman, de Dokkumer Ee op geschaatst op weg naar Bartlehiem. Beiden hebben ze de ijspriemen om de nek en gaan met die banaan. In Tergracht komen de mensen het huis uit en roepen. “Je kunt daar niet schaatsen het lag er gisteren nog open!!” Maar, het ijs houdt al wel....
Vorige week zaterdag ben ik nog naar Leeuwarden geweest in de kano maar vandaag wil het echt niet....




Maar goed, zaterdagnacht na een nacht krakende vorst zijn Dineke en ik naar Leeuwarden geschaatst. Mooi ijs en geen centje pijn. In Snakkeburen begon het ijs wat te golven en zijn we maar teruggegaan.










 Zondag na een ijskoude nacht opnieuw met de schaatsen op weg. Sander, Dineke en ik schaatsen nu naar Dokkum. Er ligt behoorlijk veel sneeuw op het ijs waardoor het hard werken is. Maar onder de sneeuw ligt een strakke donkerzwarte ijsvloer.




 


Zelfs onder de meest kritieke brug kunnen we gewoon door schaatsen zonder te klunen. Sander en ik doen een rondje bolwerk, (oude verdedigingsgracht rond Dokkum) en op de terugweg zien we Dineke net keren. Ik roep Dineke en samen maken we nog een rondje. Dit is wel super uniek, hier heb ik nooit eerder geschaatst!






Ik heb veel te weinig kleren aan en mijn kleine Pieterman vindt dat niet leuk Een Quest outfit plus een dunne jas is op de schaats niet genoeg. Sander en ik vliegen weer naar huis zodat ik me goed kan aankleden. Na een bak koffie en een broodje gaan we op weg. Het doel is Franeker.

De Noordwest hoek van Friesland is berucht en na Oude Leye wordt duidelijk waarom. Smalle vaartjes veel troep op het ijs, twee keer een schip die door het ijs gevaren is. Maar we komen wel onder de meeste bruggetjes door. We schieten niet echt hard meer op. Sander heeft nog de lenigheid, en het gewicht van de jeugd en vliegt gemakkelijk over de grootste ijsbrokken heen. Stuntelige pa struikelt er half vloekend achteraan…


We besluiten tot 16:00 uur door te schaatsen en dan om te keren. Om drie minuten over vier zijn we in Franeker. Yes! Doel gehaald. Snel een foto en de terugweg ingezet.



We proberen de ergste stukken achter de rug te hebben met daglicht. In Ried laten we ons twee bakken “poeiermolke” smaken en dan gaat het weer los.



Ook terug vallen de beroerde stukken niet mee. Wordt “lachen” als de elfsteden doorgaat. Hier kan je gewoon een ziekenauto en een camera neerzetten en oorlogsscènes gaan schieten. Als we in Oude Leye zijn bellen we naar huis. Het ergste hebben we gehad en Dineke moet weten dat we onderweg zijn.





Het laatste stuk voor Bartlehiem wordt het steeds donkerder. Ik val drie keer achter elkaar bijna door scheuren. De enkels zijn niet meer hard en ik ben erg moe. Sander is gewoon een machine en gaat maar door en gaat maar door en gaaaaat er vandoooor. Ik kan het ritme niet vasthouden en moet hem net voor Bartlehiem laten gaan.

Strompelend en struikelend bereik ik Bartlehiem. “Gaaaat het papa?” Verdorie akelige vent donder op! Kun je wel tegen zo’n oude man, om zo goed te schaatsen. Gaat het, gaat het? Verdorie ik kan heus ook wel goed schaatsen hoor. Maar phoeoe heeee wat ben ik moe. Zwijgend drinken we de bus thee op die ik de hele kJKJYGH^%$t weg al meesleep.

Even zitten doet wonderen. Als we doorschaatsen lijkt het alleen wel of mijn teen twee keer zo dik is. Maar dat is vast verbeelding. Het laatste stuk vliegen we over het ijs, de Dokkumer Ee ligt er fantastisch in, en er is goed geveegd. Met tien minuten zijn we moe en voldaan thuis. We hebben vandaag 95 kilometer geschaatst, dat is bijna een halve elfsteden....


Als ik thuis mijn sok uittrek blijk ik een enorme bloedblaar te hebben onder de teennagel. En mijn teen is inderdaad twee keer zo dik….

Vanochtend sta ik gebroken op en strompel naar beneden. Ik moet vandaag maar met de Quest naar het werk. Ik zie Sander nog net wegschaatsen naar school naar Leeuwarden. Hij heeft nergens last van…. Zucht……

donderdag 2 februari 2012

Het complot


Begin oktober komt een groep mensen bij elkaar. Deze mensen besturen de wereld en behoren tot de meest invloedrijke mensen ter aarde. Deze mensen trekken aan een touwtje en de voedselprijzen stijgen. Of de huizenprijzen dalen of de olie in Irak wordt niet meer geleverd of….. Nou ja je snapt het wel… De meeste mensen van deze groep luisteren, zo wordt gefluisterd, naar de naam Rockefeller. Anyway, deze mensen komen dus bij elkaar want er was een acuut probleem. Foutje in China: een order voor handschoenen, sjaals en mutsen was met een nulletje teveel uitgevoerd. Wat doe je dan als je de touwtjes van de wereld in de handen hebt? Ik moet zeggen ze zaten aardig met de handen in het haar…

Gelukkig was er net een nieuw Rockefellertje aan de groep toegevoegd. Zo’n jonge blaag die van toeten nog blazen weet maar met een frisse kijk. Waarom voorspellen we geen koude winter? Het was eigenlijk een grapje van de jonge blaag maar de ouderen in de groep zagen meteen het geniale van de opmerking. Natuurlijk! We betalen een paar van die weermannen en vragen ze om in hun glazen voorspellingsbol te kijken. Iedereen weet dat voorspellingen koffiedik kijken is dus waarom niet?

En zo geschiede. Toen de weermannen door hadden hoe de vork in de steel zat, zagen ze de winterse buien al hangen. “Volgens mij, wordt het een strenge winter” zei er één voorzichtig en hij keek de groep rond. Zijn opmerking viel in goede aarde want toen het hoge woord eruit was, lichtte de ogen van de volgende specialist op. “Volgens mij wordt het een horror winter” opperde hij. Alle specialisten waren het met elkaar eens. Dat is het goede woord: “Horror winter” klinkt goed!

Even later werden de persbureaus ingelicht. Een horror winter, een horror winter, dat klinkt inderdaad goed vonden de mannetjes van de pers. En zo werd het bericht de ether in geslingerd. En de mutsen? Geen muts of handschoenen of sjaal meer te krijgen, het loopt echt fantastisch. Ik heb gehoord dat ze in China nog zo’n order met een nul teveel moeten uitvoeren.

En deze week is het dan eindelijk raak. Het vriest! De Elfstedentocht is al voorspeld. Op de Dokkumer Ee waar ik aan woon, en die een onderdeel van de Elfsteden route is, ligt een heeeeel dun vliesje ijs. Maar je weet nooit het effect van zo’n voorspelling, als maar genoeg mensen het geloven wordt het een “self fulfilling profecy” tenslotte….

Deze week lekker warm naar mijn werk gefietst in de Quest. We moeten nodig beginnen te roepen dat je in een horror winter niet zonder fietsEI of Velomobiel kan. We hebben de  oplossing voor het probleem van deze winter tenslotte. En als maar genoeg mensen het geloven heeft de voorspelling ook nog een gunstig effect op het benzine verbruik van Nederland.

Dus doe mee en begin te roepen “Mensen, met een Velomobiel ben je pas echt klaar voor de HORROR WINTER!!!”

Ps: Ik ga zo schaatsen op de ijsbaan van Burdaard. Op het weiland/ijsbaan ligt een laagje water van 30 centimeter. Daar houdt het ijs al....


Slilleven: Dubbeltjes ijs met mandje...







Brand in Wanswerd

Gisteravond voordat we op bed gaan roept Sander er is een grote brand in Wanswerd. We kijken uit het raam op zolder en zien inderdaad een gigantische vlammen uit een boerderij slaan. Ik heb nog nooit een brand gezien en we kunnen de verleiding niet weerstaan. We springen in de auto, nemen de buurjongen mee en gaan even kijken. De boerderij Wirdsterterp 1 in Wanswerd staat in lichtelaaie. De brandweer kan niets doen. De eigenaar is ongedeerd weggekomen. Het is bitter koud en we zijn snel uitgekeken. Maar wat een geweld!!