Hay!

Van Kooten en de Bie hadden lang geleden een sketch. Kees had een spoelinkje door zijn haar gedaan en zag er tien jaar jonger uit. Eerst wilde hij het niet doen. Maar hij was door het dolle heen door alle reacties. Ze (de meiden) zeiden weer “Je” en “Jou” tegen hem in plaats van “U” en “Meneer”. Heel graag wilde hij stoppen, maar door het geweldige gevoel “Van er weer bij te horen”was hij verslaafd geraakt aan spoelinkjes….

Sinds ik in de haai fiets heb ik hetzelfde gevoel. Vooral kinderen en vrachtwagen chauffeurs vinden het geweldig. Jongetjes rond de kleuterleeftijd vinden hem vooral heel KOEOEOEL!!! Mama zo’n fiets wil ik ook. Ook hoor ik onderweg mensen die me groeten met "Hay!!"

Vandaag ben ik naar Dronten gefietst. Het stuk van Lemmer langs de dijk vind ik het mooiste gedeelte. Helaas zijn ze weer aan het irrigeren. Tenminste dat is denk ik wat er gebeurt. Op de dijk liggen hele dikke buizen. Voor de fietsers zijn er wel op en afgangen gemaakt. Maar je moet toch stevig in de remmen om de verkeersdrempels over te gaan. Dat is wel jammer want lekker doorfietsen maakt de dijk anders zo leuk.

Op de heenweg in Urk stop ik altijd even voor een kleine pauze. Er komt een jongen langs met een gitaar op de rug die van alles wilde weten. Is het een fiets of een auto, heeft u ook hulp. Waar stuur je dan? Zo’n fiets heb ik nog nooit gezien!! Heel mooi gedaan hoor meneer… Toen ik vroeg of hij gitaar speelde zei hij “Ja, meneer voor 10 euro speel ik een liedje…” “Dan kunnen we gelijk oversteken”, zei ik. “Voor 10 euro speel ik een stukje op de viool”.

Buiten Urk kruiste ik achter een vrachtauto langs. De vrachtauto bleef naast me rijden. Toen ik naar rechts keek knikte de chauffeur minzaam vanaf zijn hoge zetel naar mij, en stak zijn duim omhoog. Voor hem reed ik in een jongensdroom!! Even verderop gestopt. De fiets kleurt prachtig met alle bloembollenvelden. Dat moet op de foto.

Bij  Velombiel een blikje olie, een Pefect Moiree achterband, Jagwire binnen en buiten kabels, het speciale Velomobiel sleuteltje voor de boutjes van de stuurinrichting, en een nieuw plastic afdicht dopje voor het voorwiel gehaald. Ben Wiggers stond naast zijn nieuwe zwanen witte Quest 407. Ben was vergeten de knipperlichten door te geven als optie voor zijn fiets. Hij dacht dat ze standaard waren. Jan was ze aan het inbouwen. Een prachtige fiets met een heel breed scala aan versnellingen. Een groot 57 blad voor en een klein bergverzet achter. Ben heeft zijn Quest uitgerust met de SuperNova E3 lamp en de grote remtrommels. Daar krijg hij vast nog lol van in de bergen bij Ierland. Jan was nog wel een uurtje bezig dus ik begon maar vast aan de terugweg….

Ymte heeft voor mij nog even de sporing gecontroleerd en daarna weer op pad. In Urk waren opnieuw drie jongetjes zwaar onder de indruk. In het Urks kwebbelden ze honderduit. Ze moesten natuurlijk even de knipperlichten proberen en de knopjes aanraken. Ze waren het er allemaal over eens dat ze later ook zo’n fiets wilden. Toen ik zei dat ze dan wel even moesten sparen zei de kleinste met grote ogen. “Ja maar dat geeft helemaal niet, want als je hem veel gebruikt is dat helemaal niet duur”. “Klopt”, zei ik, bovendien komen bij een auto nog heel veel andere kosten. “Wegenbelasting, benzine en verzekering” zei de kleinste weer… Ik dacht: “Wow die heeft ze op een rijtje….”

Kortom zoveel aandacht, ik denk dat ik de haai er nog maar even oplaat. Straks ben ik verslaafd….

Nog wat foto's

Gisteravond was de rode tape op dus vandaag even nieuwe tape gehaald. De laatste tanden hebben we ingevuld. Het licht is overdag beter dus nog wat foto's. De reactie van de mensen tijdens het fietsen was heel leuk.. Iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiieeee het is een haaaaaai hoorde ik toch een aantal bakvissen roepen.

Ik fiets wel wat voorzichtiger door de stad. Ik ben een lieve jongen maar de fiets ziet er nu gevaarlijk uit. Terwijl dat eerst andersom was. Ik wil geen agressie uitlokken maar voorlopig zijn de reacties positief....

Haai een Quest

Sinds januari zijn we met de straat al bezig met de voorbereidingen van het dorpsfeest. Onze straat moet worden omgetoverd tot een kanaal. Er is een vuurtoren gemaakt. Echt een magnefiek geval rode en witte tonnen zijn aan elkaar gelast en de toren heeft een werkend licht en radar die rond draaien.  In de straat komt verder een jachthaven. De straat is afgesloten met een sluis. En natuurlijk ontbreekt het elfsteden bruggetje niet.

In de optocht gaat de hele straat verkleed als vis. Hoe je als vis verkleed moet gaan? Ik heb werkelijk geen idee. Maar ik had wel een ander idee. Na vele ontwerpen zijn we vanavond aan het plakken gegaan.

De tape is makkelijk te verwijderen en de Quest heb ik eerst in de was gezet. Het moet tot Koninginnedag blijven zitten. Ik heb al even een rondje door de straat gemaakt en ik kan niet wachten om morgen naar het werk te fietsen. Ik ben al de schrik van het fietspad maar of nu beter wordt?

Alles moet weg….

Vorige week mijn Dawes tandem verkocht en mijn Optima Baron ligfiets. Beide fietsen stonden stof te happen. En een fiets moet toch vooral gebruikt worden. Blijft mijn Spinning bike over. Sinds ik de Quest heb ga ik ook fietsen met slecht weer. Dus die staat nog op de lijst om te verkopen….

Het leuke van de verkoop is dat je andere (lig)fiets fanaten ontmoet. Een jonge jongen (denk ik) heeft de Baron gekocht en zijn vader komt de fiets ophalen. Bij de koffie vertelt hij dat hij zelf op een Jouta ligfiets fietst. Een Jouta is een geweldige fiets maar je kunt niet gemakkelijk achterom kijken. Eén keer heeft hij het toch geprobeerd. Het bleek inderdaad niet te kunnen. Met als bewijs een gebroken sleutelbeen. Op school heeft hij nu een project lopen waarbij zijn studenten mogen helpen om de nieuwe Jouta in de computer te zetten. Heel enthousiast vertelde hij over alle moeilijkheden waar ze tegen aan liepen. De jongens hadden allerlei ideeën om de besturing van de nieuwe fiets te verbeteren. Ik ben heel benieuwd hoe het afloopt met het Jouta project. Het was in ieder geval een hele leuke ochtend. Daarna hebben we de Baron achterop het fietsenrek van de Suziki Alto gebonden. Een beetje weemoedig keek ik de fiets na. Ik had toch wel een klein beetje spijt… Met een fiets koop je niet een fiets maar toch vooral een stuk tijd. En tijd heb ik te weinig. Dus toch een goed besluit.

De tandem werd gehaald door een man die als vrijwilliger fietst met slechtziende/blinde mensen. Hij vertelde dat Silvano 26 jaar (geloof ik) tot nu toe alleen met bejaarde alleenstaande dames de wegen onveilig maakte. Zodra die jongen aanzet knijpen de dames in de rem. “Tut tut, jongeman ff rustig aan he….” Maar goed nu waren ze aan elkaar gekoppeld. De eerst keer hadden ze meteen een rondje van 60 kilometer gedaan. Zijn moeder kon het niet geloven. Zestig kilometer op de fiets?@#@!@#$??? En dat noem je een rondje?? Ze fietsen nu vier maanden samen en maken nu al tochten boven de 100 kilometer. Zijn partner is helemaal aangestoken door het fiets virus. Ineens mocht hij zomaar zo hard fietsen als hij kon. Ze hebben de hele winter doorgefietst waardoor hij een ander mens is geworden. De tandem gaat gebruikt worden voor indoor baanracen. Leuk dat de tandem weer wordt gebruikt.

Trouwens nog een goede tip van hem. Hij koopt topfietsen van een jaar of tien geleden. Knapt ze op en neemt ze dan mee naar Azië om vakantie tochten te maken. Of je nu drie keer negen of drie keer zeven versnellingen hebt dat maakt voor de vakantie niet uit. Bovendien geeft het niets als er tijdens het vervoer een krasje op komt. Na de tocht laat je de fiets gewoon achter en maak je er daar iemand blij mee. Ik zou er niet opkomen maar ik vind het een sympathiek idee… Voor een vriend verzorgt hij de PR van de fietsvakantietochten "de fietstoerist" en levert er desgewenst een fiets bij. Oh ja de wielen stonden bij hem thuis tot in de badkuip…

Camelbag rugzakje

Corinne mijn schoonzus is vorige week zondag vanaf Assen met de racefiets vertrokken om mijn verjaardag te vieren. Ze komt als een oud vrouwtje bij ons aan. Ze is helemaal verkleumd en is de laatste vijf kilometer nog even finaal kapot gegaan. Ze weet nu waarom het hier “De hel van het Noorden” wordt genoemd.

We parkeren Corinne met haar blauwe lippen onder de warme douche en gieten er hete thee in. Haar kleren zijn er nog niet maar de “camping smoking” staat haar beeldig. Het blijft een mooie vrouw tenslotte.
Trots gaat ze terug met de auto. De fiets gaat achterop. Dit was een mooie training voor de Teutoburgerwald toertocht in Duitsland. Haar Camelbag tasje vinden we pas als we de rommel opruimen. Dankzij de zeven kinderen in de leeftijd van vier tot zeven hebben we puinhoop op drie etages. Zelfs onze camping spullen hebben ze gevonden. Op zolder is dan ook een prachtige hut gemaakt met camping bed.

Achtien april is de Teutoburgerwald rit en het onmisbare tasje ligt hier. Mijn ouders komen voorlopig niet in Assen en opsturen is ook niet echt een optie. Na twee dagen in Den Haag voor mijn werk rondgezworven te hebben popel ik om een ritje te maken. Dineke wil naar de sportschool dus dat komt goed uit. Het heet dan voorjaar, maar gisteren hebben we hier toch zeker drie hagelbuien gehad, waarbij de wind om het huis bulderde. Volgens de weersverwachting wordt het vrijdagochtend droog en komen er ’s middags buien aan.

Om half negen vertrek ik in de Quest naar Assen. Vandaag heb ik de "winterbanden" voor eraf gegooid. De Kojaks zijn echt heerlijk stil en de fiets is ook weer wendbaar. Ondanks de kou en de harde wind heb ik de gang er lekker in zitten. Na een vergissing, de Gps stuurt me over de autoweg in plaatst van het fietspad, sta ik met 35 gemiddeld voor de deur. Helaas is er niemand thuis. Het tasje even af gegeven bij de buren. Daarna droge kleren aan en huppakee daar gaan we weer.

De terugweg gaat voor de wind. Ondanks een aantal wegopbrekingen in Peize gaat het lekker. Het brood en het drinken doet wat het moet doen. Als ik in Damwoude aankom heb ik een gemiddelde van 37,2 op de teller. Het laatste stuk “De hel van het Noorden” doet zijn naam weer eer aan. Ik vlieg ongeveer van links naar rechts over de weg door de harde wind. Toch weet ik het laatste stukje de snelheid vast te houden. Tegelijk kom ik met Dineke aan. 80 kilometer in twee uur en negen minuten met een gemiddelde van 37. Wow, wat een droom gemiddelde….