Superlatieven

Tien jaar geleden was er een tekstverwerkingspakket op de markt die het erg goed deed. Het pakket heette Word Perfect. Hoe ga je nu als concurrent een pakket verkopen wat dezelfde functionaliteit heeft maar wat het beter doet? Microsoft plakte de volgende reclame slogan op de bussen: “Office more perfect”…

Sinds ik de Quest heb is het moeilijk om niet in superlatieven te vervallen. Hoe omschrijf je een fiets die perfect is waaraan je een verbetering doorvoert? Ik heb de neiging om de fiets te vergelijken met vorige fietsen die ik heb gehad. Maar de Quest staat op eenzame hoogte dus vergelijken is niet zo handig. Gisteren bijvoorbeeld heb ik even een fun rondje gefietst in de harde wind van 60km. Vroeger, (heel veel vroeger, toen ik nog jong sterk en mooi was) fietste ik die afstand, Heerenveen Groningen, op een ideale dag in ongeveer 2 uur en een paar minuten. Gisteren deed ik over dezelfde afstand met harde wind in 1 uur en 40 minuten. Zelfs als forenzen afstand komt 60 km dan binnen je bereik.

Moet ik dan maar teruggaan naar een andere schaal? Dan ga ik er vanuit dat de fiets nu matig is. En door bijvoorbeeld keramische lagers in de derailleur wieltjes te zetten kan ik dan vertellen dat het nu redelijk is. Maar dat doet weer geen recht aan het gevoel. Kortom ik ben er nog niet helemaal uit.

Voorlopig kan ik dus vertellen dat sinds de Quest is uitgerust met keramische derailleur lagertjes de fiets weer “More perfect” is geworden….

Derailleurwieltjes met keramische lagers.

Een fiets vergelijk ik altijd met vliegtuigbouw. Als er een brug wordt gebouwd dan nemen ze het maximale gewicht wat de brug moet dragen en dan doen ze dat bijvoorbeeld keer tien of keer honderd. Als je dat zelfde gewicht in een vliegtuig wilt vervoeren dan heb je ineens hele andere marges. Je neemt dan het maximale gewicht en neemt dan als veiligheidsmarge bijvoorbeeld twee keer het maximale gewicht. Je wilt niet alleen een heel sterk vliegtuig maar het moet ook de lucht in.

De meeste stadsfietsen van tegenwoordig lijken meer op een brug dan op een vliegtuig. Dineke had een prachtige stadsfiets met vering in de voorvork, vering in het zadel een naafdynamo en een 8 versnellingswiel met trommelremmen maar ze kwam niet meer vooruit. Al dat comfort zorgt ervoor dat de fiets zwaar is en ook zwaarder loopt. Dit jaar fietst ze op een Koga City Light en dat is een verademing. Een hele sobere lichte stadsfiets met nog steeds 8 versnellingen. Ze fietst nu bijna 4 km per uur sneller. Een hele boel kleine beetjes doen er dus wel degelijk toe.

In mijn Quest 342 heb ik keramische lagers laten zetten. Het setje bestaat uit drie lagers voor het achter wiel. Vier lagers voor de voorwielen en een ketting geleide wieltje. Als je alle lagers van de fiets bekijkt dan houdt je nog de trapaslagers over, de lagers bij het stuur en de derailleurwieltjes. De derailleur wieltjes zijn het makkelijkst aan te passen.

Na even zoeken blijkt Tacx keramische derailleurwieltjes T4065 geschikt voor Shimano 8, 9 & 10 speed. De wieltjes besteld bij http://www.bikeparts4u.nl/. Door de vakantie konden ze niet snel leveren maar de volgende dag kreeg ik al een mailtje waarin ze aanboden het geld terug te storten of om te wachten tot de zending na de vakantie. Ik wil ze toch hebben dus ik wacht wel.

Vandaag kwamen ze binnen. Als ik het doosje open maak zie je op het ene wieltje upper staan en het andere wieltje lower. Bij de standaard wieltjes van Shimano zit het bovenste wieltje nooit strak in zijn lager. Er zit een beetje speling in. Op het moment dat je schakelt, is er ruimte om de ketting een extra tikje te geven. Hierdoor springt de ketting sneller naar het volgende tandwiel. Het Tacx wieltje heeft die speling niet maar blijkbaar zit er wel verschil in het bovenste en onderste wieltje. De wieltjes moet je aanvullen, afhankelijk van je type derailleur, met twee plastic dopjes. Daarna kun je ze monteren. De wieltjes lopen echt heerlijk licht tussen de vingers.

Het vervangen is nog een heel gepruts. Ik heb de ketting op het grootste tandwiel gezet, heb het kapje eraf gehaald en de fiets neergelegd op een kleedje op zijn kant. Het onderste wieltje is zo vervangen. Maar het bovenste wieltje daar kun je heel slecht bij. Sander mijn zoon helpt even om de derailleur vast te houden zodat ik het boutje los kan draaien. Vast draaien is een nieuwe uitdaging. Door de kettingspanning zit het huisje van de derailleur niet meer recht boven elkaar en kan ik het schroefgat aan de andere kant moeilijk vinden. Natuurlijk lukt het maar de ketting ligt nu wel aan de verkeerde kant. Samen krijgen we de ketting er weer op. De volgende keer zet ik de ketting op het kleinste wieltje, misschien gaat dat beter.

Ik maak even een klein proefritje en ik merk niets aan de versnelling. Die werkt nog even perfect als eerst. De eerste indruk is dat de ketting net iets mooier en lichter loopt. Het grootste verschil zit misschien alleen tussen de oren maar alle kleine beetjes doen er tenslotte toe. Morgen maar eens een echte proefrit maken….

Onneembare hobbels.

In de vakantie ben ik naar Groningen gefietst. Nadat ik via de fietsborden over landweggetjes was gestuurd kwam ik in Stroobos. Er ligt echt een prachtige weg langs het Van Starkenborgh kanaal. Uiteindelijk kwam ik in Zuidhoorn voor deze hobbel te staan.

Met de Quest is dit een onneembare vesting. De situatie is paal, stoep op, stoep af, drukke weg, stoep op, stoep af, paal, weg gaat verder….!!! Nu dacht ik dat ik de enige was die in mijn gekke fiets hier last van had. Vandaag reed ik in de auto naar Groningen en de brug was op. Laat ik maar eens even foto’s maken van de situatie…

Terwijl ik foto’s aan het maken ben, komen er twee behulpzame fietsers langs. Terwijl ik hun uitgebreid op de foto zette demonstreerde zij even voor mij hoe ongelukkig de oversteekplaats is. Ook zij vonden het als “normale fietsers” een hele rare situatie. Maar zij komen tenminste nog aan de overkant.

In de Quest heb ik maar een andere weg genomen….  Ik werd vervolgens dwars door de winkelstraat van het dorp gestuurd. Bah, ik heb de bakker de bank en alle winkels van Zuidhoorn gezien. Terwijl aan de andere kant van de brug een prachtige strakke weg lag. Klaar om te worden verslonden door mijn Quest wielen….

Rondje Schiermonnikoog

De voorbereiding

Donderdag 20 augustus belde Carel. Een week vakantie met zijn zus ging niet door. Of ik zin had om te kajakken op de Waddenzee. Ieder jaar maken we een aantal tochten. Maar de laatste keer was toch al weer twee jaar geleden. Vorig jaar had ik een verbrijzeld stuk hout in mijn voet overgehouden aan een kano tocht in Amsterdam. De tweepersoons kayak tilden we met z’n vieren en ik werd daarbij van de steiger geduwd. Ik sprong op een afgebroken meerpaal die onder water stond….  De rest van het jaar moest het hout er uit zweren en kon ik helemaal niets….

Dus meteen gevraagd of ik vrij kon. Kajakken? Altijd doen!! Dus het sein stond op groen. Mijn kaarten waren niet meer up to date dus lang leve Internet denk je dan. Dus kaarten gedownload van Stentec de dkw 1812 kaarten. Dat is het Oostenlijk deel van de Waddenzee. Goed lezen blijft moeilijk. Vorige jaren waren de kaarten gewoon in bmp formaat te krijgen (op de cd) maar deze download bevatte alleen dkw2 formaat. Daar kwam ik achter toen het al te laat was. Het is een eigen formaat en het werkt alleen samen met hun eigen software die je dan weer apart aan kan schaffen. En ik heb Ozi Explorer…. Lekker handig dus… 22 Euro in het zeewater weggespoeld… Beter had ik de waypoints van http://www.filo.nl/ kunnen downloaden. Alleen moet je hier donateur van worden en ik had de waypoints nu nodig……

Kortom toch maar weer teruggevallen op de waypoints van 2004. De papieren kaarten had ik al gekocht en gesealed…. Dus dat was wel voor elkaar.

Maandag 24 augustus

was het hoog water in Lauwersoog om 14:00 uur. Het doel was om naar Siemonszand te varen en daar te overnachten. De vloedstroom loopt voor Lauwersoog naar rechts. Halverwege Schiermonnikoog op het Wantij staat het water stil. Het water komt dan met vloed zowel van links als van rechts. Het is de kunst om het zo te plannen dat je de vloedstroom mee hebt tot het wantij. Dan is het water op zijn hoogste punt. Daarna neem je de ebstroom om naar Siemonszand te varen. Vlak voor Siemonszand gokten we dat er nog genoeg water stond om de geul af te snijden. We hadden niet 10 minuten later moeten zijn of we hadden moeten lopen….. Vlak voor de geul vond ik een ballon met een kaartje. Het is een Frans kaartje. Maar ik begrijp dat hun dochter gedoopt is. Als iemand het kan vertalen dan ben ik blij…

Onder Siemonszand waren Kokkelvissers aan het werk. Het blijkt dat er 25 persoonsgebonden vislicenties zijn. Deze mannen staan de hele dag met een groot net, dat kinderen op het strand gebruiken om garnalen te vangen, te swingen. Ze trappen en ze duwen het net door de modder. Hierdoor woelen de kokkels omhoog. De kokkels die ze vangen worden naar Lauwersoog gebracht en verkocht als delicatesse…

Het onderzoeksschip van het Nioz  de Navicula lag er nog net niet drooggevallen bij. Ze deden onderzoek naar de Kanoet strandlopers. Wonderlijke vogeltjes die 4000 km afleggen om van hun foerageer gebied naar hun broedgebied te vliegen.

Twee jaar geleden was Siemonszand een grote plaat van kilometers lang met duintjes. En kamperen geen probleem. Nu kwamen we op het eiland en alles wat we vinden konden was een strook van 80 meter lang bij 17 meter breed die niet onder water liep. Moeten we hier overnachten….? Terug konden we niet meer want door de twijfel: “Is het daar hoger dan hier“ hadden we teveel tijd verdaan.

We hadden twee opties. Of de hele boel over de plaat slepen en dan via de geul naar Schiermonnikoog waar we dan weer over de plaat moesten om droge grond te bereiken of hier blijven. Maar even gebeld met het thuisfront om zeker te weten dat we goed zaten. De vloed van vandaag was een +1,5 meter de vloed van vannacht was er een van 1 meter. Dus we wagen het er maar op. Het weer lijkt rustig dus vannacht de wekker maar even zetten om te kijken of we droge voeten/bedden houden.

Dinsdag 25 augustus

Na een prachtige zonsondergang en een paar slokjes whisky lagen we heerlijk als babies te slapen. Om drie uur toch maar even checken hoe het er buiten voor stond. Onze boten hadden we vastgebonden aan alle palen die we konden vinden zodat ze in ieder geval niet weg zouden drijven. Alles losse troep hadden we in de boot gelegd. En de tent konden we binnen 5 minuten in een luik van de kayak proppen. Het water stond drie meter van de tent af en kabbelde zacht tegen het strandje aan. We keken met verwondering naar een van de mooiste sterrenhemels ooit… Wat zijn we klein….

Na deze onderbreking lekker verder geslapen en om 8 uur werden we wakker. Maar eens even plannen gemaakt. Om 13:00 uur konden we pas weg. Dan was het water weer hoog genoeg. Wat waren onze alternatieven….? Het spul overdragen… (niet erg aantrekkelijk). Of buitenom (via de Noordzee) varen en proberen de geul aan de andere kant van Siemonszand te bereiken.

Al twee keer hebben we geprobeerd om Schiermonnikoog te ronden maar dat is nooit gelukt.  Beide keren waren de omstandigheden veel te ruig. De tweede keer hadden we meters hoge golven en ging het maar net goed. We konden toen net op tijd terugvaren. Het plan was nu. Kijken hoe het gaat, en als het niet lukt terugkeren of doorzetten en de geul aan de ander kant weer invaren.

Met de ebstroom mee zeilde we naar buiten. Goed aan de kant blijven en zorgen dat je niet de Noordzee om wordt getrokken was het devies. We kwamen op een punt dat de twee stromen bij elkaar komen en dat is altijd even een lastig stukje. Maar we slaagden wonderwel. Door de aflandige wind was de zee wel onrustig maar de deining was goed te doen.

Op het point of no return besloten we door te zetten. Je moet dan een afstand overbruggen van 15 kilometer dus dat is minstens drie uur varen. We moesten eigenlijk nog de vloedstroom mee zien te krijgen aan de west kant van Schiermonikkoog. Deze zou ons weer naar binnen spoelen. De stroom tegen tussen de eilanden tegen daar kan geen mens tegen roeien. Kortom doorgaan. Geen tijd om te plassen dus huppakee laat maar gaan…. Yeach… Maar goed ’t is hobby moet je maar denken.

Om 14:00 uur waren we om het eiland en konden we het laatste restje stroom gebruiken om ons naar binnen te laten spoelen. Tussen de eilanden viel de wind weg en werd de zee als een spiegel. Eindelijk om 15:29 na 6,5 uur aan de paddel trekken konden we even de benen strekken onder Schiermonnikoog. Met tot onze knieën in het water op de plaat genoten we van onze overwinning. Schiermonnikoog na al die jaren mislukking rond gevaren!! We hebben het gedaan.

Daarna was Carel flink moe, de spanning was eraf en we moesten alleen nog terug. Het uur dat we te laat weg waren gegaan ging nu tellen. Want de stroom kregen we steeds harder tegen. Maar om 17:30 bereikten we veilig de sluizen in Lauwersoog.

Moe maar voldaan ’s avonds de brut opgeruimd…. En vandaag had ik toch goede benen. Ik kon wel merken dat die rust hadden gehad ;-)

Op Grote voet

Sinds ik de Quest gekocht heb is het mis. Ik leef op grote voet. Ik heb al een pomp en een tas aangeschaft en een fietscomputer van 3 euro bij de Action en een helm. Ja, het is helemaal mis. De hand moet op de knip.

Al 12 jaar ben ik heel blij met mijn Lakecycling schoenen. Dit zijn hybride schoenen. Het zijn winterschoenen die in de zomer ook goed zitten. In de schoen zit een neoprenen sok genaaid. Toegegeven die sok is er helemaal uitgesleten maar het gaat om het idee. Nu wil het niet zeggen dat ik des winters geen koude voeten heb, maar ik wil geen andere schoenen deze zijn al 12 jaar perfect. Er is eigenlijk maar een probleem en dat is dat ze versleten zijn. En niet zo’n beetje ook. In de ene schoen zit een gat. Het stiksel van het leer is losgelaten. En ondanks dappere naai pogingen, met vingerhoed in de aanslag is het me niet gelukt om ze te repareren. Bovendien kan ik met de rechterschoen niet meer flinstonen. Het rubber is van de hak is weg gesleten en er is alleen nog een stuk kaal carbon over en dat heeft niet veel grip.

Ik zal nu echt aan nieuwe fietsschoenen moeten geloven. Eerst maak ik maar eens een verlanglijstje:

Ze moeten geel zijn (past goed bij de fiets).

In de winter moeten ze warm zijn.

Maar in de zomer wil ik ze ook dragen.

Ze moeten licht zijn.

En het liefst moeten ze ook nog goed staan onder een spijkerbroek. (Soms vergeet ik mijn schoenen).
Oh ja, en ik wil er op kunnen lopen. Als je dan een keer pech hebt dan kom je ten minste thuis.

Ze moeten ruim zitten zodat ik ze ook met dikke sokken kan dragen.

Lakecycling is mijn merk. Prachtige site en meteen schoenen gevonden die er op lijken. Eén probleem waar zijn ze te koop? Ik kan geen winkel vinden in Nederland die ze verkoopt en ook geen internetstore. Maar er zijn natuurlijk ook nog heel veel andere schoenen en die zijn waarschijnlijk ook heel geschikt. Dus niet getreurd en samen met Dineke op fietsschoenen jacht. Alle drie de fietsenwinkels in Leeuwarden worden aangedaan. Ze verkopen schoenen in de kleuren zwart, poep bruin en blauw maar niet in mijn maat…. En ik wil gele…. Op naar Stiens daar zit ook een grote fietsenmaker maar ook daar, is het hetzelfde verhaal.

Alle folders van de merken zien er geweldig uit op internetpagina’s. Maar wat verkopen de winkels: De modellen in de kleuren: zwart, poep bruin, en blauw. Maar werkelijk in geen enkele winkel is iets flitsends te vinden. Dineke werpt tegen: “Maar wie ziet je nou zitten in de fiets?” “Het maakt toch helemaal niets uit, ze hoeven toch alleen maar lekker te zitten…” Typisch zo’n vrouwe opmerking. Maar ik leg geduldig uit: “ Kijk, nou heb ik al geen gewone fiets” . “Ik zou er natuurlijk in kunnen gaan zitten met mijn roze bloemetjes badjas, geen hond die het ziet”. “Maar er komt een moment dat je uit de Quest moet”. “En dan is het toch wel leuk als het baasje op het hondje/Questje lijkt… toch…?”

Google kan ook plaatjes zoeken. Cyclingshoes + Yellow levert best wel plaatjes van mooie schoenen. Bijvoorbeeld Sidi heeft voor Contador speciale Tour de France schoenen gemaakt in de kleur geel!! Hijg, hijg, waar zijn ze te koop dan…. Weer mis, want ze zijn eenmalig aan de kampioen Contador verstrekt….

Tja, mooi verhaal, vrije keus enzo, en beter duur dan niet te koop maar ik zal toch wat water bij de wijn moeten doen. Uiteindelijk heb ik maar rode (ja geen gele ik weet het) Sidi Dragon Slayers of zoiets besteld. Het zijn dan wel zomer schoenen. Maar ik heb nu een Quest tenslotte en die beschermt me tegen kou en die is heel sterk en hij kan ook heel hard… Nu heb ik dus rode schoenen dat staat vast heel mooi bij mijn blauwe handschoenen. Wie ziet me ook fietsen tenslotte.

Nu mis ik alleen nog een groene helm met sprietjes en als ik land in mijn Gele Quest, zeg ik: “Hello I am from Mars”. “I come in peace…. Blieb blieb..."

“Waar moet dat kreng staan….”

Dat is een buitengewoon goede vraag. Wat mij betreft de auto uit de garage en de Quest erin. Maar zo gemakkelijk kom ik er niet af. Dineke wil de auto in de garage: "Anders moet ik in de winter krabben". "In de zomer wordt hij veel te warm en buiten wordt hij vies..."

Zucht, ze heeft gelijk maar hoe ga ik dit realiseren? De garage is echt ei-vol. Hij is ingedeeld met aan de rechter zijkant al mijn gereedschap op een bord en daaronder planken met blikjes half verdroogde verf. Spijkers die ik nooit gebruik en bakken met schroefjes en meer zooi. Verder heb ik midden in de garage als afscheiding tussen de auto en de fietsen een rek op wielen. Als ik de kayaks die aan het plafond hangen wil gebruiken rol ik het rek aan de kant. Aan de muur hangt mijn tandem…..

Het eerste idee is om de Quest naast de auto neer te zetten onder de werkbank. In theorie moet dat passen. De eerste "Quest-week" heb ik alle potten en pannen onder het gereedschapsbord al een keer weggehaald. Maar de Quest kwam niet voorbij de auto. Hoe nu verder? Moedeloos zat ik tussen de troep. Van pure armoede heb ik alles maar weer teruggezet...

Na deze dappere poging dacht ik dat Dineke haar verzet wel zou opgeven. Maar niets was minder waar. "Of de Quest eruit of je bouwt maar een hok..." Au, een hok is wel mooi maar hoe krijg ik de Quest achter huis? De draai is een beetje krap. En de Quest “alleenig buiten in de eenzame koude harde wereld” dat kan ik niet over mijn hart verkrijgen. En dan ’s ochtends mezelf zeker in een natte stoel neervlijen….. Nou nee bedankt….

“Tom poes verzin een list”. Kan hij dan dwars achter de auto misschien…? Dus vrijdag mezelf bij elkaar geraapt. Eerst maar eens flink opruimen. Blikjes oude verf in de milieu box. Boutjes en schroefjes waarvan ik niet eens meer wist dat ik ze had weg gemikt. De tandem kon naar zolder, zo nu heb ik een muur vrij. Het rek op wielen kan nu op dat vrije stuk muur staan. Hee, nu kan de auto een halve meter verder..., zou het dan toch...?

Dus kloek verder. De planken weggehaald onder de werkbank en aan de andere kant bevestigd. Mijn werkbank gesloopt en alleen het blad overgehouden. Deze bevestig ik op oude magnetron steunen. En dan het moment... De auto zoveel mogelijk links de garage in en zo diep mogelijk. Nu kan de Quest erlangs. Het past!!! En het gaat ook nog heel makkelijk!!

Wow, en een schone auto en een droge Quest stoel... Het leven is maar mooi. Dineke heeft gisteren alles naar de stort gebracht. Opgeruimd staat netjes….

Gemiddeld 41

Maandagavond bij het naar huis fietsen nog maar even een omweg gemaakt. Via Stiens, Ferwerd, Holwerd, Dokkum naar huis. Door de harde zijwind ben ik maar wat zachter gaan rijden. Vooral als je tegenstuurt en de wind valt weg dan schiet je naar links. Voor de zekerheid maar zo hoog mogelijk op het fietspad gaan fietsen en dus niet voluit.

De brug in Dokkum was open en een ATB-er kroop bijna in de fiets. Hij wilde van alles weten. Zien ze je wel? Hoe hard ga je? Hoe zwaar is hij? Is het niet gevaarlijk? Toen de brug openging vroeg ik waar hij naar toe ging. Richting Leeuwarden, ”Wil je dan even fietsen..?”. Dat wilde hij wel. Het is altijd grappig om te merken dat mensen hun vooroordelen, als ze het zelf ervaren, bijstellen. Hij trapte tegen de harde wind bijna 30 en ik hing er op zijn ATB wat achteraan te hijgen. Wat ligt dat comfortabel en wat ga ik hard. Ik wil hem wel kopen…. Ik vertelde hem van de wachtlijst maar dat ontmoedigde hem niet.

Gisteravond vroeg naar bed en vanochtend lekker vroeg opgestaan. De benen voelen goed, door de zijwind van gisteren heb ik niet voluit gefietst. Lekker ontbeten met zelf gebakken brood met roggebrood en dan in de fiets. De ochtend leek perfect. Rustig mooi weer. Tijd voor een recordpoging?

De helm heb ik vandaag uitgerust met het vizier. Het zicht wordt door het vizier wel iets vertroebeld maar het is wel de meest aerodynamisch helm configuratie die ik heb. Om de 40 gemiddeld te halen moet je snel mogelijk boven de 40 gaan fietsen. Dus meteen vanaf de start het gas erop. Zo hard als het met de koude benen wil, door het dorp gecrost. In het dorp attent met de versnellingen gereden. Terugschakelen voor de bocht en na de bocht hard trappen en weer opschakelen.

Buiten het dorp zag ik dat ik tegenwind zou hebben, dus de recordpoging zal wel niet slagen. Maar buiten het dorp werden de benen warm en met 45 tegen de wind in, ging het best goed. Voor de afslag Hijum zag ik al 39 gemiddeld verschijnen. Zo vroeg al zo hoog gemiddeld dan komt het misschien goed als het op het drukke gedeelte rustig blijft.

Zo stoomde ik lekker door. Bij het enige bruggetje dat ik op moet, de volgende tactiek toegepast: Zo hard mogelijk naar boven, beentempo vast houden en op het hoogste punt doorschakelen naar een zwaardere versnelling om alles uit de “hobbel mee” te halen.

Voor het stoplicht stonden drie fietsers te wachten dus ik hoefde nauwelijks in te houden. Het traject van Stiens naar Leeuwarden kon ik vol gaan. En vlak voor de afslag verscheen de beloning op de computer 41 gemiddeld. Yeah!! de aanpassingen aan de fiets werken dus! Ik lig veel strakker in de bochten. De schoudersteunen moeten trouwens nog komen en ik heb gefietst zonder kap dus er moet nog wel meer in zitten. Maar het doel “40 gemiddeld” heb ik ruimschoots gehaald….

Wat is zo’n record nu waard? De kampioen van de Tour de France Contador leverde tijdens een bergetappe 20 minuten lang 415 watt. Zet je hem in de Quest (Contador weegt zelf 62 kg) dan gaat hij gemiddeld 67 km per uur volgens Kreuzotter. Kijk hoe groot wil je zijn...

Getrax

Mijn eerste doel 1000km in een maand heb ik dus gehaald, tijd om het volgende doel vast te stellen. Als ik nu eens 40 gemiddeld kan halen (tot aan Leeuwarden) dat zou heel mooi zijn. Ik heb al een keer 39 gemiddeld gehaald dus het moet mogelijk zijn.

Voor een record rit heb je geluk nodig:

• Het moet rustig zijn.
• Je moet een goede dag hebben.
• Het stoplicht moet mee zitten.

Maar ik kan natuurlijk mijn route die ik met de gps heb gelogd eens analyseren. Hiervoor gebruik ik Getrax . Getrax is een programma dat je 30 dagen mag gebruiken daarna kost het 20 dollar. Het leuke van Getrax is dat hij de snelheid van je track log in Google Earth kan weergeven als een hoogte profiel. Bovendien kun je twee record pogingen laden in Google Earth (geef de tweede wel een ander kleurtje (Track color) en je kunt zien waar je de eerste keer sneller of langzamer was.

De track log heb ik met Ozi Explorer uitgelezen van mijn oude trouwe Garmin Summit (al 7 jaar!!). De plt file converteer ik met Getrax. Eerst is het wat prutsen maar dan ontdek ik dat het een known bug in versie 14.0 is dat je de landeninstellingen op Engels Uk moet zetten. Anders gaat hij niet goed om met punten en komma’s. (Huidige versie is 15.0).

Track logs en foto’s van een ander zijn altijd saai maar voor wie wil kijken hoe dat eruit ziet klik:

Origineel Ozi plt bestand

Geconverteerd kml bestand. Let op Google Earth moet geïnstalleerd zijn.

Wat je te zien krijgt is een prachtig hoogte profiel. Maar nu de analyse. De basissnelheid op de rechte stukken is redelijk maar in de bochten daar verlies ik de tijd. Hoe kan ik dat verbeteren? Ik merk dat ik “zweef” in de fiets. Door de trapbeweging ga je van links naar rechts en dat heeft zijn weerslag op het stuur. Om dat te verbeteren ga ik de armsteun a la Wim Schermer namaken.

Band en sluitingen geregeld en met een spijker, die ik verwarm in het gas, maak ik mooie gaatjes in het band. De band heb ik met een lijmtang vastgezet op blokken waar ik een gaatje in heb geboord. Deze bandjes hang ik op aan de boutjes. Het eerste gaatje mislukt natuurlijk. De rand binnen in de Quest is smal. Ik moet de gaatjes niet precies in het midden prikken. Opnieuw, maar nu iets meer naar links een nieuw gaatje gemaakt. De oude moertjes worden verwijderd en langere roestvrijstalen moertjes teruggezet. De bandjes hangen nu perfect. Voor de steuntjes knip ik een stuk van een oude slaapmat af en plak er klittenband op. Voordat ik de klittenband (de harde kant) erop plak vouw ik de mat dubbel. Nadat de lijm gedroogd is staan de stukjes mat precies in een hoek van 90 graden. Op de bandjes heeft Dineke voor mij de andere kant (de zachte kant)van het klittenband genaaid.

In de Quest geklommen en Wim Schermer heeft helemaal gelijk je zit meteen veel beter in de Quest!! Door de steun van de onderarmen gaat het sturen veel strakker. Alleen merk ik, in de bochten, dat mijn schouders nog niet strak in de body zitten. In een bocht kan ik daardoor niet doortrappen maar zit ik me te verhouden om niet naar links en rechts te worden geworpen. Velomobiel maar even een mailtje sturen om grotere schouder blokken te bestellen.

De Quest heb ik nu twee weken en nu merk ik al een spectaculaire verbetering in mijn rijgedrag. De bochten neem ik niet meer als een oude man. Bovendien is het stuurgedrag van de Quest veel beter dan ik dacht. Je kunt echt heel scherp om iemand heen sturen als het moet. Bovendien kun je veel scherper sturen als je iets meer snelheid houdt. Samen met de verbeteringen in de houding moet het dus sneller kunnen.

Ik moet oppassen dat ik niet elke dag een record poging ga doen. Maar volgende week eens kijken of het nog sneller gaat…..

Wow Mike het is fantastisch…1000 km in twee weken. Het werkt echt!!

“Pas op voor wat je wenst je zult het zeker krijgen.” Toen ik de fiets ophaalde leek 1000 km in de maand fietsen iets voor wielren gladiatoren. Maar ik kan het ook!! En ik heb zelfs de 1000 gehaald in precies twee weken…. Nu zit er een week vakantie bij dus ik had de tijd, maar toch.

In de vakantie heb ik de tent geleend van mijn broer. Omdat de tent snel staat en ze nog een weekendje weg willen, wil hij hem graag terug. Mijn ouders gaan volgende week naar hun toe dus de tent mocht ik naar Heerenveen brengen. ’s Avonds gekeken of ik de tent erin kreeg, en na wat passen en meten lukte dat prima. Stokken en haringen op de bodem. De twee binnententen aan de rechterkant en de nylon tent aan de linkerkant. Mijn twee buitenreservebanden met binnenbanden en grote pomp kon ik niet meenemen. Dus de reservespullen maar aangevuld met de kleine Topeak Road Morph fietspomp en alleen een extra binnenband.

Met een tent van minstens 10 kg extra ’s ochtends naar het werk gefietst. Je merkt bij het optrekken dat de fiets zwaarder is maar verder lag ik als een huis op de weg. Ook de snelheid valt dan niet tegen. Je hebt alleen iets meer moeite om de boel op gang te trappen. En natuurlijk voorzichtig door de bochten en over de hobbels.

’s Middags op tijd van het werk gegaan en echt een heerlijke rit naar Heerenveen. De vorige rit had ik mijn best gedaan en deed ik de 36 km in een uur. Nu fietste ik rustig en had slechts vijf minuten extra nodig om er te komen. Bij mijn ouders lekker in de tuin gezeten en me helemaal volgepropt met heerlijke Mie. Kijk moeders weten wat zonen nodig hebben….. Na het eten moeten zij natuurlijk even proberen. Mijn moeder fietste meteen weg. Ze hadden gisteren 52 km gefietst en nog steeds behoorlijk zadelpijn. Ze stonden versteld van het comfort van de fiets. Wat ligt dat lekker!! Wat gaat dat mooi!! Mijn vader wilde natuurlijk ook ff scheuren. Dus hup twee rondjes door de straat. Het is dan zwaan kleef aan. Hij kwam terug met een stoet kinderen er achteraan…. Wat is dat …? Wat een gekke fiets….

Tsja toen terug. Ik had nog 70 km nodig om over de 1000 te gaan. Dus de kortste weg was geen optie. Mijn vader tipte me over de weg Luinjebert, Tjalleberd, Gersloot, Tijnje, Aldeboarn. En dat was een hele goede tip. Kilometers lang snel asfalt, met je buik vol zoefen de kilometers dan weg. In Leeuwarden had ik nog 25 km extra nodig voor de 1000. Dus mijn forensen route gepakt in plaats van de korte route. Net voorbij Hijum zag ik de computer naar de 1000 km springen…..

Het laatste stuk heb ik met groot licht gereden. De accu heeft het zonder opladen ook precies 1000km gehouden. Thuis de accu maar even leeg laten lopen en vannacht weer bijgeladen. Het voorlicht geeft nu nog meer licht dan ik al had, dus dat beloofd nog wat…..

Vliegen

Uit het woelige leven van Boy Zonderman. Boy Zonderman onze nooit verzagende held die ook wel eens wat anders wil, heeft deze keer een grandioos idee gekregen. Zeg eens op Boy wat is dat geweldige plannetje wat onder jouw schedeldak broeit…. “Ik wil vliegen….” Kijk eens aan een nobel streven…..“….”

Als je de gebruiksaanwijzing van de Quest leest is een van de eerste waarschuwingen dat je op moet passen voor verkeersdrempels. Toen ik wegfietste uit Dronten viel me op hoe geweldig de Quest de meeste verkeersdrempels neemt. De vering vangt de meeste klappen feilloos op. Nu is het wel zo dat de drempels buiten de dorpen en steden minder stijl zijn dus deze zijn ook goed te nemen. In de woonwijken in de stad moet je echt terug in snelheid. Maar er zijn altijd uitzonderingen op de regel. In Swichum eeen klein dorpje net onder Leeuwarden ligt een nieuwe variatie van de verkeersdrempel. Een soort midden door gesneden rioolbuis midden in het gladde asfalt. Als fietser wordt je verwezen naar het fietspad maar omdat het rustig was pakte ik de weg.

Bij zo’n halve buis wordt je met een gangetje boven de 30 km per uur gelanceerd. Ik steeg op en volgens mij was ik los met drie wielen…. Maar zoals Boy Zonderman weet “Naar beneden gaat al…..” De vering van de Quest gaf geen krimp maar toch was ik behoorlijk geschrokken. Volgende keer een beetje oppassen dus…..

Woon werk, werk muziek.

De kilometer afstand zoals ik deze week voor het eerst fiets is 25 kilometer. Dus ik kom nu dagelijks op 50 km. Met de Optima Baron kon ik over het Jaagpad langs het Dokkumer Ee. Een prachtig pad, alleen wel met drie hoge bruggen, waar de fietser wordt verzocht af te stappen. Dit fietspad is ideaal, je komt er geen kip tegen maar met de Quest is dit pad geen optie meer.

Met mijn Optima Baron kon ik de dagelijkse spullen naar het werk prima houden. Op het werk is een douche ruimte met een locker waarin mijn kleren en een paar extra schoenen staan. Na het werk maak ik als violist veel wereld muziek http://www.remolino.nl/ Als ik ga repeteren, switchte ik naar de gewone fiets. Fietstassen volproppen en viool op de rug. Voordat ik de Quest bestelde heb ik aan Kees van Malssen , zijn dochter speelt viool, gevraagd of de vioolkist erin past. Hij heeft wel een 20 inche Quest maar de viool van zijn dochter paste dus dat geeft hoop. Maar past het ook bij mij….?.

Vandaag naar de eerste repetitie gefietst vanaf het werk en inderdaad, al is het even passen en meten, het past wel.
- Viool in een smalle kist overgepakt.
- Tas met muziek en muziekstander
- Gewone kleding voor de repetitie
- Droge fietskleren voor na de repetitie
- Werkkleding, lunch pakket en fruit.
- Reserve band.
- Pomp.

De viool ligt aan de linkerkant strak tegen de zijkant. Dit geeft mogelijkheden, nu kan ik dus ook naar optredens fietsen.

Op de terugweg van de repetitie voor het eerst met licht gefietst. De B&M Cyo geeft heel mooi licht. Ook de berm wordt er goed mee verlicht. In de winter kon ik nooit echt hard door fietsen omdat ik te weinig licht had. Met deze lamp zal dat geen probleem zijn. De lamp geeft zoveel licht dat ik nu automobilisten kan verblinden. Die zijn er zo blij mee dat ze ook het groot licht aan doen voordat ik passeer!! Oeps, de lamp dus maar even wat lager gezet. Jammer was dat ik mijn zonnebril nog ophad om de vliegen te weren maar zelfs met zijn zonnebril kon ik de weg nog zien. Vanochtend meteen maar de lenzen van mijn bril verwisselt. Dag zomer….?

Woonwerk

Vanochtend vroeg opgestaan om 6 uur was ik beneden. Een klein beetje vlinders in de buik, dit wordt de eerste woonwerk rit. De fiets heb ik gisteren klaargemaakt. Ik heb een fietstas gekocht in de ramsh voor 5 euro en dat is een perfect smal tasje. Daar zit mijn beurs en sleutels en brood en appels in. Overdag stop ik mijn bril en handschoenen erbij. De tas kan net tussen de stoel aan de linkerkant staan. In de waterdichte zak van de kayak heb ik mijn kleren geladen. Zweet en condens vrij opgeborgen. Even goed nadenken of ik niets vergeten ben….. Ja, mijn nieuwe nette werkschoenen…. Oef dat gaat net goed.

De Vm staat stil te glimmen in de garage. Twee boterhammen naar binnengewerkt en huppa in de fiets. Ik rijd Burdaard in en tref net vandaag een Gele Mango. Even aarzel ik om op te fietsen maar ik heb bedacht om via Stiens te rijden. Gratis extra kilometers en een mooi fietspad. Het alternatief is langs de weg naar Leeuwarden maar ik ben nieuwsgierig naar deze weg dus ik besluit door te rijden.

Als je uit Leeuwarden fietst, moet je altijd een gemiddelde goed maken omdat je niet echt snel kunt in de stad. Maar vanuit het dorp tikt de gemiddelde snelheid lekker omhoog. Omdat het nog vroeg is, is de weg uitgestorven. Ik rijd tegen de 45 km per uur. Voor de stad tik ik de 39 gemiddeld aan. Wow, zo hard heb ik nog nooit gereden. De gekozen weg valt wel een beetje tegen omdat er toch heel veel slingers in zitten. Bij elke slinger rem ik af en moet ik goed uitkijken. Maar voorlopig houd ik deze weg maar.
Bij Leeuwarden kies ik ervoor om een smal fietspad te nemen achter de stad langs. Je komt dan zonder stoplichten de stad binnen. Het pad mis ik, maar keren lukt me al veel beter en hop ik ben op de goede weg. Naar het werk houd ik een gemiddelde over van 37,4!! Het is gewoon een jongensdroom.

Ik zag een interview met Ymte waarin hij zei dat hij wel 1000 km per maand fietst. Wow dacht ik toen nog. Als ik in één maand één keer 1000 km haal ben ik tevreden. Vandaag op de terugweg maar even via Ferwerd en Holwerd en Dokkum terug gefietst. Vandaag heb ik de teller naar 716 km getrapt. Alleen vandaag al 70 km. Zoals het er nu naar uitziet ga ik gemakkelijk deze maand 1000 km fietsten. Het eerste doel is dan gehaald.

Ik Quest wij Questen.

Wat is er mooier dan één Quest? Twee Questen, maar hoe krijg je je vrouw zo ver dat ze het ook leuk vind…. Dineke vind het het allemaal best wat ik doe maar je moet niet denken dat ze zelf in zo’n “ding” wil fietsen. Toch wil ze wel even proefrijden. Dus hup deken in de Quest om het ergste lengte verschil op te vangen en een rondje fietsen.

Blijkt ze tegen de wind in één keer boven de 30 km te kunnen fietsen. Kijk en dat is toch wel leuk. Zeker als je weet dat het hier altijd waait. De jaarlijkse skeelertocht heet niet voor niets “Hel van het Noorden”.

Laat de tijd zijn werk maar doen… wie weet kunnen we ooit samen op Quest vakantie….?

Pomp en vrouwlijk vernuft.

De pomp van velomobiel die standaard bij de fiets zit, is een prachtig pompje alleen zit er geen mano-meter op. Gelukkig had ik nog een Halfords pomp dus die in het beneden dek gestopt. Dat gaat goed tot je over de kasseien rijdt. Marcel Beekmans maar even om advies gevraagd maar bij hem ligt de pomp klem. Hmmmm bij mij dus niet. Wij mannen pakken dit degelijk aan. Dus op naar de Gamma isolatie slang gehaald voor verwarmingsbuizen en de hele pomp ingepakt. Hmmm niet erg praktisch. Bovendien houdt het klitteband de pomp niet…..

Dineke heeft het antwoord. Je moet de pomp niet met een klittebandje vast willen zetten. Je plakt het klittenband op de pomp….. Tsja, je moet er maar opkomen. Na wat prutsen, voetje schuren, Bison-kit plakken. Pomp vast maken, pomp lostrekken, klittenband laat los. Op de tube staat duidelijk "niet geschikt voor hard plastic….." Bison kit eraf krabben, seconde lijm erop…. Nu kan de isolatie slang van de zuiger af en heb ik maar een klein stukje nodig om het handvat van de pomp. Zit als een huis en rammelt niet meer.

Klunen en driewielers.

Moeder konijn zit met haar drie kinderen voor een snelweg en leert ze hoe je moet oversteken. Je rent naar het midden, oortjes in, ruggetje laag, de auto gaat eroverheen en je rent naar de overkant. Het kleinste konijntje roept “Ik durf niet…” De oudste is dapper en doet het voor. Rent naar het midden, oortjes in, ruggetje laag, de auto gaat eroverheen en hij rent naar de overkant. Het kleinste konijntje roept: “Ik durf niet”. Dan gaat zijn broer, hij doet het voor. Rent naar het midden, oortjes in, ruggetje laag, de auto gaat eroverheen en hij rent naar de overkant. Nu moet het kleinste konijntje er ook aan geloven. Dus hij rent naar het midden, oortjes in en ruggetje laag en de auto gaat eroverheen …………… “Goh” zegt moeder konijn: “Driewielers die zie je niet veel meer…”

Als er een obstakel op de weg ligt dan rijd je met de auto er midden overheen en je passeert het obstakel zonder problemen. Maar in een driewieler moet je dus anders denken. De eerste keer reed ik keurig over een tak met de twee voorste wielen en BONK toch nog de tak met het achterwiel geraakt. Dat moet even tussen de oren komen. Bij een obstakel zul je er toch echt omheen moeten.

Over obstakels gesproken in de Quest ga je heel anders "door de wereld rijden". Op een gewone fiets is zo’n obstakel zo genomen maar met de Quest zul je moeten klunen. Dus klim je uit de trapauto, ren je gebukt over de weg naar de andere kant. Kun je weer langs het hek manoeuvreren en kunt weer instappen.

Maar gelukkig is het een hele snelle fiets…. Zucht….

De helm

Sinds de conference van Bert Visscher http://www.youtube.com/watch?v=k3ruF8eDeTc weet iedereen dat de helm onmisbaar is bij het bloemschikken maar hoe zit dat in de Quest. De ongelukken die gebeuren zijn meestal niet ernstig. Bovendien blijkt de fiets de fietser heel goed te beschermen bij de ongelukken die gebeurd zijn. Maar sla je over de kop dan is het hoofd wel het enige deel van het lijf dat onbeschermd is.

Een aantal jaren gingen we naar de caravan op Ameland. We genoten van het eiland en tegelijkertijd ergerden we ons altijd aan de Duitsers. Van verre zag je ze al. Een grote helm bijna geen vaart. En als ze stil staan, stonden ze midden op het fietspad. De calimero’s riepen we dan tegen elkaar….. Dus vrijwillig zo’n ding op is even slikken.

Ik heb van mijn bezorgde ouders ooit een agu helm gekregen op mijn verjaardag. Maar de aero-punt in de Quest is niet echt handig met de smurfenmuts. Dan maar op zoek naar een andere helm. De meeste helms vind ik toch echt echt lelijk. De eerste mooie helm die ik tegenkom is de Warp II van Casco.

Compromisloze helm wat betreft aerodynamica, ontworpen voor Olymisch kampioen Jens Fiedler. Maar iets te duur voor mij. Op de Gentste ligfiets lijst komt de Ekoi helm langs. http://gentseliggers.net/forum/viewtopic.php?t=5326 Grappig helmpje en niet duur.

Dus deze helm heb ik maar besteld vooral het vizier lijkt me geweldig. Als ik geluk heb, reduceert het vizier meteen het windgeruis. De zwarte helm heb ik besteld met een klep en los vizier. Dan kom je het voordeligst uit en heb je een "gratis" klep.

http://www.ekoi.fr/casque-velo-urbain.php

De helm komt al vlot en ziet er goed uit. Een stelschroef en een lampje achterop (heb ik niets aan maar toch), een vizier en een klep en een linnen tasje om de helm in te bewaren. De helm opgezet en hij zit meteen lekker. De helm past zelfs met een muts eronder. Je zet de stelschroef dan gewoon een beetje losser. Meteen het vizier even uitgeprobeerd maar dat valt tegen. Door de lig-houding kijk ik in de neusvleugel van het vizier en dat vertekent het beeld. Wat wel goed werkt is de ventilatie. Je trekt de zwarte klep bovenop de helm eraf en de helm draagt meteen veel koeler.

Vorige week kreeg ik mail van Ekoi. Ze hebben nu Limited Editon helms. En ook in het geel!! Nou ja, zwart is mooi bij de kap maar toch weer te vroeg besteld. Maar de eerste paar honderd kilometer heb ik nu wel heeeeel veilig afgelegd…. Of niet dan….?

Doppen

Met de eerste testrit viel het windgeruis me op. De ligfietslijst geraadpleegd en een aantal raden aan om met ear-in oordoppen te fietsten. Dan heb je muziek en meteen demping van het geruis. Voor de dopjes gebruik ik de Sennheiser CX 300. Ze worden geleverd met drie maten dopjes en sluiten mijn oren perfect af voor windgeruis.

De eerste paar keer voel ik me een patiënt als ik in de fiets stap. De volgorde is. Gps voor het bijhouden van de tracklog in waterdicht zakje omhangen. Hoofddoek op. De helm op en natuurlijk de bril. Dan nog de doppen en in de fiets plug ik dan mijn ipod, die ik in de tas naast me heb liggen, in en dan moet ik de slang van de drinkzak nog goed leggen en dan….. rijden maar.

Door dat snoertje lig je eigenlijk aan het infuus. Moet je snel uit de fiets dan wil dat niet.

Kortom ik wil een mp3 speler die klein is en die ik bij me kan houden. Dineke fietst met de ipod shuffle en is er helemaal laaiend over. De nieuwe shuffle is veel te specifiek met zijn koptelefoon dus op zoek naar een oud model. Met twee klikken op marktplaats en een telefoontje is het geregeld. En nu het goede nieuws: Ik moet hem ophalen uit Groningen.

Voor een vakantiedag sta ik vroeg op en fiets ik tien voor negen naar Groningen. Ik merk nu al dat het fietsen een stuk beter gaat. Toch raak ik behoorlijk gefrustreerd. Ik wil voorzichtig zijn maar wordt ondertussen van de linker kant naar de rechtkant gestuurd om het fietspad te volgen. De auto’s mogen op prachtig asfalt en ik mag over rammelende stoeptegels. En volg je de fietsborden dan kom je op prachtige landelijke paden terecht waar ik niet wil fietsen. Ik weet dat ik niet verplicht op het fietspad hoef maar ik ben nog wat te voorzichtig.

Autoverkeer moet stromen. Alle autowegen zijn recht maar voor de fiets geldt dat dus niet. Als je de autoweg op moet bij het einde van een fietspad, dan is er altijd/vaak een bocht van 90 graden naar links en dan weer een draai van 90 graden naar rechts. Of sterker nog, het fietspad buigt naar recht af op de afslag. Voor scholieren is dat waarschijnlijk een beveiliging om niet door te schieten, in een Quest vind ik het een ramp. Dit betekent dat:

• en de vaart eruit is
• en dat je een bocht moet maken die ik nog niet zo goed kan…. Grrr

Daarbij heeft elke weg die het fietspad kruist ook nog eens voorrang.

Genieten wordt het langs de Stroobosser vaart. Of ik er mag fietsen is niet helmaal duidelijk, wel duidelijk is dat ik vlieg. Tegen de 50 km per uur kilometers langs strak asfalt. Nooit gedacht dat zo’n saaie weg zo leuk zou zijn!

Om bij het adres te komen voor de ipod fiets ik over de Grote Markt in Groningen. Dat is Questen voor gevorderden…. Maar eigenlijk slaagt het wonderwel!!! Valt best wel mee. De ipod opgehaald en nadat mijn fiets is bewonderd fiets ik weer door. Terug gaat het via Winsum en Lauwersoog en Dokkum.

Met Dineke heb ik in Dokkum afgesproken en na een ijsje en een kop koffie fiets ik naar huis. Heerlijke fietstocht van 130 km.

Quest 342

Van poetsen leer je je fiets kennen. Dus vandaag maar eens de tijd genomen om de fiets grondig te poetsen. Door het uitzagen van de voetgaten zit de fiets vol met stof. Dus de stofzuiger gepakt en de fiets uitgezogen. Ook de fiets maar eens op zijn kant om de voorwielen te bekijken.

De voorwielen lopen als een tierelier dus hoe kan de rem nu vastslaan? Op de ligfiets lijst is er net een item over remmen. Het grondigste advies is om het wiel uit te bouwen en alles te demonteren en te smeren. Maar dat durf ik nog niet aan. Toch maar een rondje gefietst door de straat en als ik terugkom piept de rem weer een beetje. Fiets weer op zijn kant en het rechter voorwiel is warm. Aha, hier is dus de boosdoener.

Na wat prutsen ontdek ik dat het boutje van de remhandel aan het stuur wat te strak staat, hierdoor gaat de remhandel niet helemaal terug en loopt de rem van het rechtervoorwiel aan. De bout aan het stuur losgedraaid en gesmeerd en iets losser afgesteld. En hoppa alles loopt nu gesmeerd.

Welke opties heb ik bij de fiets? Eigenlijk heb ik helmaal niet veel extra’s of rare dingen besteld.

• De Quest
• Met knipperlicht installatie en toeter.
• Achterband een Perfect Moiree en voor de Schwalbe Kojak met nog twee reserve buitenbanden voor.
• Stugge vering.
• Klittenband. Twee keer een meter in verschillende breedte.
• Tien extra spaken voor de voorwielen.
• Keramische Abec 3 lagers van Elan. Op advies van Wim Schermer. Hier hoort ook het TerraCycle 15 tands wieltje bij.

De standaardlicht installatie is heel uitgebreid:

• Remlicht
• Zichtlicht voor de schemer of overdag. Vooraan de fiets branden dan twee leds met het achterlicht.
• Groot licht voor. In de fiets zit als voorlamp de B&M Cyo en dat is een mooie lamp. Hij geeft in ieder geval een stuk beter licht dan ik gewend ben op mijn Baron.
• Knipperlicht.
• Alarmlicht.
• Binnenverlichting.
• Mistachterlicht

De kunst van het weglaten betreft het stuur. Op zo’n klein stuurtje zit het ware vernuft. Natuurlijk de vernellingshandels. En daar onder een klein bedieningspaneel. Toeter rechts, Knipperlicht links. Bel onder en de Rem bovenop. Na twee minuten ben ik er al aan gewend het gebruik is heel intuïtief.

Verder ontdek ik dat de bout aan de binnenkant van het rechtervoorwiel losgetrilt is. Dus die maar even vastgezet. Dineke maakt ook een proefritje en zegt dat ze scheef zit. Ik herinner me van gisteren dat ik dat ook vond. Hier ook maar even naar kijken. Als ik de bouten beneden in de fiets iets losser zet en gewicht geef op de stoel glijdt het stoeltje automatisch in de juiste rechte stand. Boutjes vastzetten en dat is ook weer opgelost.

Met het naar huis fietsen bleef de rechterspiegel niet zitten het kogel gewricht staat wat te slap. Ymte maar even gemailed en de volgende dag heb ik de nieuwe spiegel al in huis. Wow die jongens fietsen niet alleen snel…. Hun service is dat ook.

Nieuwe Quest 342 en postduif principe.

Woensdagnacht zijn we teruggekomen van vakantie uit de Spaanse Pyreneeën dus zijn we donderdag de hele dag druk bezig met de vakantiebrut schoonmaken en opruimen. Ik kijk niet op de velomobiel.nl order lijst, ik kijk niet op de orderlijst, ik kijk niet op de orderlijst…. Immers de nieuwe fiets is pas half augustus klaar. Om 15:00 toch even stiekem bij mijn zoon op de computer kijken. Dat telt immers niet….

Auwaaa, hij is morgen klaar…. Help. Misschien ben ik te voorbarig? Toch eerst maar even de mail checken en mijn eigen computer toch maar aangezet. De nota van velomobiel zit keurig in de mailbox, dit kan niet missen! Hup geld overboeken… Hebben we daar geen last meer van, en velomobiel.nl bellen. De nieuwe fiets kan ik morgen om 13:00 uur halen…. Wow… nu al.

Dineke mijn vrouw brengt me weg volgens het postduif principe. Ik wordt afgezet in Dronten en mag zelf naar huis fietsen. Maar natuurlijk niet voordat de fiets uitgebreid bewonderd bevoelt en afgesteld is. Bijna twee jaar alle weblogs gelezen en daar staat in levende lijve Marcel Beekmans met zijn Quest. Helaas heb ik niet veel tijd voor hem omdat ik graag wil zien wat Jan van Wijnen doet.

Jan helpt me vlot in mijn nieuwe karretje en gaat voortvarend aan het werk. Hup ketting stukje terug. Voetgaten een beetje groter en proberen maar. De TerraCycle 15 tands wiel is een beetje te groot om de stoel in de laagste stand te zetten. Dus de stoel wordt ook een gaatje omhoog gebracht. Om 14:30 zit ik “custom made” in mijn nieuwe fiets.


Mijn eerste doel is om de fiets veilig thuis te krijgen. Ik weet van de proefrit dat ik erg moest wennen aan het stuur. Als er een auto langs kwam zette ik hem de eerste keer maar even stil dan konden er geen rare dingen gebeuren. En ook door Kees van Malssen ben ik goed gewaarschuwd.
Zijn citaat:

• “Bedenk: de eerste 500 km zijn zeer "gevaarlijk". De eerste 5000 km zijn ook nog best riskant en ook daarna blijft het de moeite waard om op te letten. Goed bij de les blijven en vooral jezelf de kans geven de fiets volledig te leren kennen is cruciaal.”

De fietstocht loopt via Emmeloord, Lemmer Sneek naar Leeuwarden en einddoel Burdaard. De start is vliegend. Van de Ketelbrug dender ik met een rotgang naar beneden. De km teller loopt meteen naar de 65km per uur. Oeps kalm aan Prins…. Het fietsen buiten de dorpjes gaat geweldig maar de weg vinden via de bordjes valt tegen. Bij elk bord is de gang eruit en een aantal keer ben ik te laat en moet ik keren. Dat kost veel energie en tijd.

Om 18:00 uur bel ik maar even naar huis. De muntjes zijn op en de benen willen niet meer. Mijn broer staat op de camping de Potten in Sneek en daar moet ik maar even langs. Ik bel en hij roept: " Komt goed uit we hebben heel veel eten over…." Kijk dat is nou echte familie… Ik laat het me geen twee keer zeggen en race naar de camping. Op de camping is het feest, zijn dochters van 6 en 4 jaar moeten natuurlijk in de fiets. En terwijl zij sturen ren ik met hun over de camping…. Enne ik was toch moe….?

Na de koffie maar weer in de fiets gestapt en naar huis gefietst. Voor Goutum krijg ik een geweldige inzinking terwijl mijn benen nog wel goed voelen. Ik kom niet meer voorruit. Is dit mijn eerste lekke band…? Hup uit de fiets en de banden gecheckt. Alle banden zijn hard dus dat kan het niet zijn. Toch maar weer in de fiets en verder gezwoegd. De Drachtster brug in Leeuwarden kom ik niet boven de 20 km per uur. Heuvel op fietsen is dus nog zwaarder dan ik dacht…. Aan het eind van de brug moet ik hard remmen voor het stoplicht. Opeens is het leed geleden en vlieg ik weer weg. Wow, de remmen dus…. Zijn blijkbaar vastgeslagen… Nou ja morgen maar even naar kijken.

Om 21:00 kom ik veilig thuis. Eerste doel is gehaald, zonder brokken thuiskomen… En wat is ie mooi.